Het Britse jazzquintet Ezra Collective bracht vorige maand hun tweede album Where I’m Meant To Be uit na een pauze van 3 jaar door een intensieve, lange tour. De band, onder leiding van drummer Femi Koleoso, zorgde met hun energetische en vernieuwende aanpak voor een nieuwe wind in de UK-jazzscene.
De albumcover is een referentie naar Thelonious Monks Underground en laat een hecht gezelschap zien die met plezier en zelfverzekerdheid hun boeiende muziek op ons willen loslaten. Diversiteit en improvisatie blijven de rode draad doorheen hun tweede.
Starten doen ze op Life Goes On (feat. Sampa the Great) met een feestelijke afrobeat, opzwepende stemmen en blazers die de moeilijke tijden even doen verdwijnen. We horen dit ook bij Siesta, waarin zangeres Emeli Sandé ons de raad “Take your time and you will be allright” meegeeft.
We genieten van opwindende salsaritmes op Victory Dance en vooral bij Never The Same Again dat, na een melodieus romantische start, uitmondt in een weergaloos Braziliaans feest met piano en trompet in de hoofdrol. Het fantastische pianospel van Joe Armon-Jones staat ook in het funky Smile centraal en vloeit nagenoeg perfect over in Live Strong.
De woorden in No Confusion (feat. Kojey Radical) vatten hun eigen invulling van jazz en identiteit samen en Welcome To My World benadrukt hun gebruik van diverse muziekstijlen. De korte, ietwat onnodige statements van Words by Steve and TJ benadrukken nogmaals hun wijze van spelen: in het moment, met plezier en gevoel, ook al is het maar om de luisteraar voor heel even energie te geven.
De samenhorigheid wordt met het warm blazersspel en reggae-ritme zowel op Togetherness als het naar Fat Freddy’s Drop refererende dubby Ego Killah mooi benadrukt. Eindigen doen ze met het zoete soulnummer Love In Outer Space (feat. Nao) dat een ode aan het leven is.
Elk nummer van dit album heeft zijn eigen stijl, gegrepen uit diverse hoeken van de wereld, maar benadrukt de eigenzinnige, doch samenhorige sound van dit collectief.
