De vier seizoenen voltrekken zich in duisternis, want het muziekcollectief Ernst liet er zijn alternatieve, unieke creativiteit op los. Hun nieuwe album Sad Seasons zal dan ook uit vier delen bestaan, vol seizoengebonden muziek. “Het is de bedoeling dat we het komende jaar elke seizoen een ep uitbrengen”, vertelt ERNST-gitarist Olivier Elen. “Daarop staan muzieknummers die volgens ons de perfecte soundtrack vormen bij de tijd van het jaar.” En op de eerste officiële herfstdag kregen we het eerste deel Autumn gepresenteerd.
Op hun debuutalbum The Art Of Being Serious focuste het viertal op poëzie van grote schrijvers en vorig jaar greep het collectief ons helemaal bij de keel met hun muzikale griezelverhalen op de ep Er Wordt Verteld. Een geniale, creatief artistieke kruising tussen een hoorspel en een soundtrack tot op het randje van de geesteswereld. Met hun zomersingle Oh My Love verspreidde Ernst warmte over het land, want die viel met een muzikale postkaart in de bus van mensen die na de donkere wintermaanden een muzikale knuffel konden gebruiken. En telkens krijgen we sfeervolle, alternatieve pop noir te horen in een jazzy chamber popsfeertje, dat iedere keer anders klinkt, maar – net zoals deze nieuwe herfstrelease – ook weer heel Ernst.
Het goud van de bladeren, ritselend onder vogelvleugels die krakend voorbij vliegen. Zoekend naar meer goud, klinkt de melancholie in de filmische track Eldorado knap zwoel. Als de herfstzon die onder het kruin wegkruipt, samen met de warme female vocals. Dat goud trekt zich door in het pittig bluesy nummer Gold. Ritmisch gekruid werd dit een track die je dansend de herfst in stuurt.
Pit, een opgewekt fluitpartijtje en zuiders tikkende ritmes kleuren When I Am Dead, My Dearest. En toch hangt er over elke Autumn een sluier van duisternis.
In Unmindful Of The Roses geeft dominant drumgeroffel het ritme aan in steeds donkerder wordende sferen. Alsof de ep je steeds verder meeneemt richting winter en een seizoensgebonden depressie je in volle schoonheid zou kunnen omhelzen. In de zanglijn klinkt meer grimmigheid, meer verwrongen emoties en gaat het instrumentarium heerlijk los in een jazz-sfeertje.
Als een blauwe nazomerdag, sluit Remember Me de herfst, met een mooie meerlagige zanglijn en een tristesse die door de snaren gekoesterd wordt.
“Don’t remember, don’t be sad…”, fluistert de Ernst-lady ons toe.
Met de herfst heeft Ernst dit concept alweer artistiek ingezet. Erg benieuwd dus naar de aankomende seizoenen en de klankkleur die deze mee zullen krijgen. Ze zeiden het al met hun debuut en zetten dit met elke release alleen maar meer kracht bij: Het is een kunst om ERNST-ig te zijn…!
Je kan Ernst live aan het werk zien deze herfst:
12/10 – Missy Sippy (Gent)
17/10 – Academiezaal (Sint-Truiden)
24/10 – Catacombs Atelier Tom Herck
