De Amerikaanse singer-songwriter Edith Frost maakte in de jaren ’90 deel uit van The Holler Sisters en The Marfa Lights en begon in 1996 aan haar solocarrière. Ook is ze als gastzangeres te horen bij onder andere Songs: Ohia, Jim O’Rourke en Mekons.
Zo’n 20 jaar geleden verscheen haar vierde soloplaat It’s A Game, daarna werd het heel stil rond Frost. Ze nam dan ook ruim de tijd om een nieuwe plaat te maken. Muzikaal speelt ze nog steeds met een breed spectrum aan stijlen: van folk tot country en van pure singer-songwriter tot indierock en alles wat daartussen ligt.
Het album begint vrij zweverig met het dreampop-achtige Another Year dat enkel ingekleurd wordt door een sober orgel en af en toe een subtiele gitaar waarop Frost haar zachte warme stem heel knap neerlegt. Dan volgt het spacey Nothing Comes Around waarin de singer-songwriter heel breekbaar klinkt. Tijdens het folky What A Drag zingt ze een heel gevoelig duet met zichzelf. Bij Hold On krijgen we pure americana in een zalige singer-songwriter track.
Daarna gaat het er rustiger aan toe met het prachtige Can’t Sleep en pakt Frost uit met de jazzy ballad Back Again die alles in zich heeft om een klassieker te worden. In Space klinkt vrij spacey maar heeft ook country invloeden, een bijzondere combinatie. Het is dan ook bijna logisch dat daar de psych folk van Little Sign op volgt, waar de bloedmooie ballad Something About The War bij aansluit. De folk country van The Bastards bevat een flinke dosis psychedelica. Met Time To Bloom volgt er weer een breekbare indie folk track. Frost sluit het album af met de pure folk van I Still Love You.
Wat een mooie plaat heeft Edith Frost hier uitgebracht. We verwachten niet dat deze Texaanse singer-songwriter de aandacht zal krijgen die ze verdient, maar we zijn er nu al zeker van dat In Space een van de mooiste, gevoelige en diverse platen is van 2025.
