Het was alweer even geleden dat we iets vernamen van het uit Haarlem en Amsterdam afkomstige trio E.T. Explore Me. Twee heerlijke langspelers en enkele singles gingen dit Drug Me vooraf, platen die we bijna allemaal in huis blijken te hebben. Het gros dateert van enkele jaren geleden, op de single President / Drug Me na, die in 2021 verscheen op Voodoo Rhythm, een voorbode van deze veertien nummers tellende knaller, waar die twee nummers ook pront op staan te blinken.
Het is niet zo eenvoudig om te omschrijven welk soort muziek deze heren, bezeten van het Amsterdamse nachtleven en er naar strevend daar een passende soundtrack voor te voorzien, maken. Het belangrijkste element is waarschijnlijk het Ace Tone Compact orgel uit de jaren zestig, dat prominent aanwezig is in elk nummer dat deze band maakt. Het kan gaan van een ondersteunende melodie tot heel geschifte geluiden, als het maar dient om Hangover Nights in muziek te zetten.
Drums, bas en een stem die al net zo arrogant en verhalend klinkt als die van Mark E. Smith (net iets minder snedig dat wel) assisteren het orgel. Psychedelisch aandoende garagepunk om een feestje te bouwen, begeleid door observaties over verboden drugs en ander onheil, dat weerklinkt in machtige nummers als Radiate, het titelnummer en het opzwepende Noon.
98% doet wat denken aan de lichting punkdichters uit de late jaren 1970, beginjaren 1980. Het zorgt voor wat extra variatie, ook nog door het zwoele damesstemmetje dat plots opduikt. Het is als het ware een overgangsnummer naar een stel minder wilde, ietwat gezapiger nummers.
Tijd om een pint te halen, een plasje te doen alvorens er weer volop in te vliegen. Dat doet de band traag tot het exotische Lipstick Vibrators zorgt voor een ferme heropleving. Het intrigerende Caballero sluit dit fijne schijfje mooi af. Zelden zo genoten van een orgeltje.
