Drift, dat is de Brits-Italiaanse Nathalia Bruno. Alvorens ze opereerde als Drift dook ze al op bij onder meer Luminance, op de cassette Icons & Dead Fears, op het Gentse Wool-E-Tapes bijvoorbeeld. Ze had ook een band, een duo, genaamd Leave The Planet, genoemd naar één van haar lievelingsbands: Galaxie 500.
Met Drift is ze actief sinds 2015, maar onderwijl dook ze toch nog op in andere projecten, waaronder op het album Mission Bells van The Proper Ornaments (op Tapete).
Na albums op Avant! en Tapete als Drift, duikt ze nu op bij het net zo Londense God Unknown, al woont de labelbaas al een hele tijd in de Lage Landen.
Na goed ontvangen en door ons als heel aangename platen ervaren albums Black Devotion, Genderland en Symbiosis weet ze ons met 11 Points In Time opnieuw positief te verrassen.
Alleen al met het nummer Data Dada zijn we helemaal om. Het doet ons wat denken aan Chris & Cosey, en voor de muziek van dat duo hebben we sowieso al een boontje. Het is echter verre van het enige nummer waarmee ze ons versteld laat staan. Verderop staat namelijk ook het schitterende Red Lights dat al even sensueel klinkt als het beste dat Cosey Fanni Tutti ooit uit haar strot kreeg.
De Londense slaagt er bovendien in om heel gediversifieerde nummers te maken die toch onmiskenbaar als Drift klinken. Of ze nu een bijna popliedje maakt of kiest voor drones, haar naar minimal neigende synths vermengd met veldopnames en haar frêle stem of iets dansbaarder uit de hoek komt, haar eerbetoon aan de verdwenen kunstenaar Rosi Crucci blijft verbazen.
Ze werkte voor het album samen met de muzikanten uit haar antirockband Index For Working Musik, al houdt ze de teugels zelf heel strak in de hand. Het is haar visie die primeert en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
Heerlijke plaat is dit die zich na elke luisterbeurt dieper in onze hersencellen dringt.
