Dré Pallemaerts beroert ondertussen al een jaar of 50 de trommels en cimbalen. In die periode speelde bij onder andere met Dee Dee Bridgewater, Dave Pike, Joe Lovano, Philip Catherine, Fred Herch, Toots Tielemans en vele, vele anderen. Niet de eerste de beste dus, maar dat wisten de kenners uiteraard al.
In 2010 startte hij (samen met Anne Recour) zijn eigen platenlabel 52creations en op dat label verscheen recent zijn derde album Winter. Winter vloeit voort uit het Seva project waarvoor Pallemaerts zich omringde met contrabassist Clemens Van der Feen, pianist Pablo Held en saxofonist Sebastian Gille. Seva (Sanskriet) is trouwens een term uit de yoga wereld en betekent zoveel als zichzelf belangeloos ten dienste stellen van de ander. Een mooie gedachte, zeker in de deze tijden.
Winter opent swingend met een reeks chromatische progressies in Blues For Paul een nummer dat goed bevriend is met Cezar dat op gelijkaardige fundamenten gebouwd is. Ook Jazz@Home en Cherry Blue swingen trouwens als een tiet. Het is fascinerend om te horen hoe de drum van Pallemaerts de ene keer bijna alle noten van het solerend instrument meelipt om even later los te breken en een eigen leven te gaan leiden. Het constante afwisselen tussen beide creëert een interessant spanningsveld en houd je bij de les.
Er is op Winter ook plaats voor spiritualiteit in nummers zoals Lord Ganesha of Vairaga al klinken deze nummers een stuk minder exotisch dan je op basis van de titels zou verwachten. Pallemaerts is tenslotte Nathan Daems niet…
Een hoogtepunt op dit album is de prachtige herwerking van Goodbey, een nummer van Gordon Jenkins uit 1935 dat vooral bekend werd door het Benny Goodman orchestra. Iets minder gecharmeerd waren we door de cover van Roses Blue van Joni Mitchell. De dreigende ondertoon die we in het origineel horen, is hier wat verloren gegaan. Ook Eleanor Rigby van The Beatles krijgt trouwens een facelift.
Ontroerend mooi klinkt dan weer The Maestro (for Toots) een eerbetoon aan Toots Tielemans met een open doekje voor de bas van Clemens Van der Feen.
Winter klinkt anders dan je op basis van de titel zou vermoeden. Geen winterse taferelen of ijzige windvlagen maar warme klanken, tegendraadse drumpartijen en hier en daar een knipoog naar het verleden. Aanrader!
