De kritische lezer/belpopfanaat zal momenteel al wel vastgesteld hebben dat Don Dietrich zich niet tot de Belpop mag rekenen. Waarom deze review dan? Is ongetwijfeld de volgende vraag. Het antwoord is kort en simpel: Dadaist Tapes. Een cassettelabel uit hartje Kempen, in het leven geroepen door bezieler Jef Mertens.
En wat er dan speciaal is aan dat label? Wel, elke release is telkens op 25 fysieke cassettes gratis beschikbaar via de website en vervolgens gratis te beluisteren en te downloaden via Bandcamp.
Of ze hiervoor dan sponsoring krijgen? Nee hoor, Jef gebruikt het geld dat hij maandelijks opspaart door met de fiets naar het werk te rijden om deze pareltjes aan de man te brengen. Zoals je ziet, zijn dit al redenen te over om dit Belgische label van wat naamsbekendheid te voorzien, om nog maar te zwijgen van de heerlijke releases.
Dadaïsme is een kunstvorm die ontstond om te protesteren tegen kunstvormen die, tegen wil en dank van de dadaïsten, te veel respect hadden voor de culturele conventies. Als we War Saw van Don Dietrich beluisteren, overigens de derde release van Dadaist Tapes, kunnen we de inhoud van de cassette helemaal rijmen met de dadaïst way of life. De cassette is gevuld met 17,4 minuten aan agressieve, dissonante saxofoon free-jazz en zal de gemiddelde Niels-De-Stadsbader-fan na het beluisteren, gereduceerd hebben tot een hoopje stuiptrekkende smurrie.
Heb je graag een intro, een leuk refreintje dat je kan meezingen en een riff die je onmiddellijk herkent na tien seconden? Laat deze release dan gerust aan je voorbij gaan. Wil je op zoek gaan naar je innerlijke dadaïst en eens ondervinden hoe lak aan muzikale conventies klinkt, dan kunnen wij je deze cassette volmondig aanraden!
Ten slotte zou volgens ons Don Dietrich ook uitermate geschikt geweest zijn om op 21st Century Schizoid Man van King Crimson mee te spelen. Voor de man zelf was dat naar alle waarschijnlijkheid toch net wat te mainstream geweest.
Wij wensen je alvast veel anti-cultuur toe!
