De ouders van Niels Delvaux leerden elkaar kennen in een Keltische folkgroep. Niels volgde echter zijn eigen weg en die ging meer de richting van soul en funk. In 2010 maakte hij zijn debuut bij Up High Collective waar onmiddellijk opviel dat deze kerel soul uitademde. Twee jaar later bracht hij zijn eigen debuutsingle Tell Me uit die grijsgedraaid werd op verschillende radiozenders. Maar het grote succes kwam er pas bij de single Come My Way uit 2016 met de bijbehorende ep No Ending.
Toen werd het stil rond Delv!s tot in de zomer van 2018 de single Yeah Yeah Yeah uitkwam die dezelfde richting uitging als de ep. Daarna moesten we wachten tot begin van 2019 op nieuw werk, dan kwam Delvaux met Brother waarmee hij meer de pure soul kant op ging met een meer retro geluid. Ook de volgende singles Rebelman, Walk Alone Track en Money gingen meer die kant uit. Het was duidelijk Delv!s ging de nostalgische kant op met een vintage-soul geluid dat geïnspireerd was door Billie Holiday, Shugie Otis, Nina Simone en James Brown.
Het resultaat is dat dit debuutalbum van Delv!s authentieker klinkt dan de redelijk cleane ep. Elke song straalt warmte uit dankzij de soulvolle arrangementen. Ook al maakte hij gebruik van field recordings en loops, toch klinkt het album of het in de studio van Motown of Stax is gemaakt in de jaren ’70. Een aanstekelijke groove dwaalt doorheen het album waardoor de meeste songs perfect dansvloermateriaal zijn, zelfs het meer ingetogen Bad Trip of So Much nodigen uit tot ingetogen danspasjes.
Delv!s past met deze Blablablue perfect in het rijtje van de hedendaagse retrosoul-garde waar we ook Michael Kiwanuka, Leon Bridges en Curtis Harding toe rekenen. De evolutie die het Delv!s-geluid onderging is fenomenaal en kunnen we alleen maar toejuichen. Hopelijk wordt de komende zomer er eentje met veel festivals, waar deze Delv!s zeker en vast de zon op kan laten schijnen.
