Hedendaags politiek activisme is niet iets waar ze in de blues vies van zijn, maar om eerlijk te zijn, het loopt er ook niet vol van zoals pakweg bij de folk. En dat is maar goed ook want blues gaat toch vooral over smart, liefdesverdriet en een hoop miserie met uw lief. Deze Delgres heeft echter wel wat van het activisme in zich zitten, al was het alleen al door de keuze van de naam. Delgres komt uiteraard van Louis Delgres, een activist tegen de slavernij in Guadeloupe.
Verder zijn de heren Frans, spelen ze blues en zingen ze in een Creoolse taal. Een mix/verbastering zeg maar van een lokaal dialect met een andere grote taal, in dit geval het Frans. Zo’n Creoolse taal ontstond meestal uit noodzaak, om elkaar te kunnen verstaan bij overzeese handelsactiviteiten. Veelal verdwenen ze ook weer met de tijd. Er zijn enkele blijvende en goed gekende voorbeelden terug te vinden in de muziek.
4:00 am is ondertussen de derde release voor Delgres dat bestaat uit Pascal Danaë (zang en gitaar), Baptiste Brondy (drums, percussie en keys) en Rafgee (blazers). De muziek op 4:00 am is niet je typische, door de weekse blues maar laat zich wel mooi in het bluesvakje plaatsen. De plaat klinkt fris, speelt met allerlei uitheemse ritmes en muziekpartijen en voelt soms wel een beetje vreemd aan al was het maar omwille van de blazers die de bas vervangen.
Delgres is echter geen desertblues of Mali-blues, dat mag duidelijk zijn. De uitheemse sferen maken het geheel wel lekker exotisch. De taal is er uiteraard de grootste oorzaak van, maar ook de keuze van de ritmes en de ganse sfeer die erbij hoort, geven mee vorm aan de exotische sferen van Delgres. Se Mo La heeft zo heel weinig met blues gemeen en neigt zelfs bij momenten naar de jaren 80 Franse poprock van Noir Desir. Opener 4 ed Maten daarentegen is pure blues, in een traditionele vorm zoals je ze zou kunnen verwachten van een one man band. Lundi Mardi Mercredi heeft dan weer een beetje van beiden in zich en toont duidelijk dat Delgres zich niet in hokjes laat stoppen. Ban Mwen On Chanson keert terug naar de oudere bluesvormen, terwijl met Lesse Mwen Alle eerder de boogie uit de jaren 40-50 opzoekt.
Ben je op zoek naar de pure blues, dan ben je eraan voor de moeite. Als je graag de horizon verkent en verder reist dan de platgetreden paden, dan heb je aan deze 4:00 am een meer dan vette kluif vol goede muziek en vooral veel luisterplezier.
Mr. Blue Boogie
