Met Day Fever bevinden we ons alweer in Limburg, zeg maar het muzikale kruitvat van België. Niet dat het ooit anders is geweest. De band ontstond letterlijk op de wei van Rock Herk. Vier vrienden ontdekten dat ze een gemeenschappelijke liefde hadden voor indie, new wave en vooral shoegaze. Na het nuttigen van wat pintjes (dit hebben we er zelf bij verzonnen!) werd Day Fever geboren. Soms zijn muzikale sprookjes vrij simpel.
Twee jaar later heeft de band een eerste ep uit met daarop vier nummers. Meteen een schot in de roos, want na twee weken werd Paralyzed ruim 1600 keer gestreamd en we weten allemaal hoe moeilijk het is om op te vallen in de grote vergeetput die Spotify soms is.
Day Fever is misschien niet meteen de meest originele naam voor een band, maar per slot van rekening is Oasis ook niet meer dan een limonademerk. Opvallen doen ze wel met hun muziek die soms lichtjes naar het (positief) theatrale neigt waardoor de vergelijking met het beginwerk van The Verve niet kan uitblijven. Dat geldt zeker en vast voor opener Paralyzed met een basgeluid waardoor het bandgeluid meteen ook een postpunkstempel draagt en het duidelijk is dat de heren eveneens zeer goed naar The Cure hebben geluisterd. Het kon slechter! Paralysed is dan ook zo’n liefdesliedje waarin de aanbeden persoon een obsessie wordt. Een perfect drama en hoe meer je het hoort hoe beter.
Small Ones klinkt meer uptempo en wat The Haunted Youth kan moet ook Day Fever kunnen, hebben ze waarschijnlijk gedacht. Klopt nog ook! Nineties-muziek die toch hedendaags klinkt en door de gelaagdheid – zeker in Ceilings – het verschil maakt. Kortom, Limburg – en bij uitbreiding België en de wereld – heeft er een fantastisch bandje bij.
