Het is een beetje verwarrend op Unus Et Trinus. De hoes laat uitschijnen dat we te maken hebben met een trio dat samen aan het experimenteren is geslagen met allerlei pieptonen maar dat is slechts gedeeltelijk het geval. Elk van het trio brengt namelijk twee nummers terwijl halfweg het scharniernummer prijkt, dat meteen zowat dezelfde speelduur heeft als de drie nummers ervoor of de drie stukken erna.
Niet dat het uiteindelijk allemaal veel uit maakt. Pezzella, labelbaas en de man die met het project Sonologyst zijn voorliefde voor experimentele elektronica botviert, kent de twee participanten al enkele jaren. Hij draait hun werk regelmatig in zijn radioshow The Recognition Test en nodigde hen frequent uit om deel uit te maken van een van de vele compilaties die hij uitbrengt.
Gezien het trio nogal op dezelfde golflengte zit qua maken van muziek, leek het dan ook een logische keuze om eens aan een nummer te werken waaraan ze alle drie hun bijdrage konden leveren.
Het resultaat zijn zeven stukken die zowat één luistergeheel vormen. Het is, zonder de hoesnota’s erbij te nemen, geen evidentie om de nummers aan een van de drie deelnemende artiesten toe te wijzen.
Niet erg als luisterervaring, integendeel, al zou het best wel kunnen dat de soundscapes en ambient die ze op ons loslaten, voor veel mensen te veel hoge tonen en andere piep- en stoorgeluiden bevat. Het album neigt dan ook eerder naar industrial dan naar (dark) ambient maar is hoe dan ook wel de moeite.
De gepresenteerde klanken vragen dan misschien enige inspanning van de doorsnee ambientliefhebber, de opeenstapeling van bevreemdende soundscapes zorgt sowieso voor enige deining in ieders bovenkamer.
BANDCAMP ALBUM / FACEBOOK / INSTAGRAM
