Vorig week verscheen de vierde, wederom indrukwekkende single Amber van het Gentse CESAR QUINN, het project rond multi-instrumentalist en producer Frederik Daelemans.
Al bij de eerste luisterbeurt van hun debuutalbum Opal spetteren de vonken ervan af, al is het maar door de terugkerende thematitels rond (half)edelstenen.
Het titelnummer Opal opent op bizarre, mysterieuze wijze waarbij de zanger als een obscure verhalenverteller ons inleidt over wat nog komen zal. Die slome vertelstijl horen we ook terug in Sphalerite dat uitmondt in een prachtige afwisseling van slepende drama en subtiele pop.
We worden mee onder water genomen in het vloeibare Turquoise en het daaropvolgende Emerald maar al snel monden we uit op een plek waar jazz-ritmes ons op een freaky manier wakkerschudden.
De warme, doch knallende kleuren van Amber en Ruby worden vervolgens op een perfecte manier vertaald door een sexy, funky baslijn, dansbare drumpartijen, meeslepende violen en dromerige gitaareffecten, die ons aan Connan Mockasin doen denken.
We worden telkens weer meegesleurd in de zweterige en bedwelmende sound van dit album waarbij we in Lazuli heerlijk schuddebollend en dronken eindigen in onze zetel.
CESAR QUINN serveert een ronduit sfeervol debuut waarbij de subtiele diversiteit een eigen universum creëert.
