Het Noorse SHiT Tapes en EE Tapes slaan de handen in elkaar voor de release, gelimiteerd tot 200 exemplaren van Tournai, een opname van een concert van BeNe GeSSeRiT uit 1991. In die tijd waren concerten van Alain Neffe en Nadine Bal eerder zeldzaam. Dat is daarom de reden dat EE Tapes, die in 2010 al First Time In Aachen, een opname van een concert uit 1990, toch koos om mee in de Tournai-boot te stappen. Beide concerten klinken trouwens, ook al door de andere omstandigheden, niet hetzelfde. Andere introducties, andere improvisaties, en zelfs als het om dezelfde nummers gaat, klinken ze verre van gelijk.
Neffe, met een reputatie als beheerder van Insane Music, muzikale veelvraat met onder meer Human Flesh en Pseudo Code, vormt met Bal een duo waarin hij de elektronica voor zijn rekening neemt, en de bandrecorder (voor de overige instrumenten) en Bal mag zingen. Al is zingen een groot woord. Ze brabbelt, broebelt, vertelt, schreeuwt, tiert, soms verstaanbaar soms in een zelf verzonnen klankenspectrum en trekt zodoende op dit album de aandacht helemaal naar zich toe.
Haar stem zweeft ergens tussen die van een heks, een losgeslagen peuter, Nina Hagen of een Franse chansonnière. Zo zorgt ze meermaals voor kippenvel, ontroert of komt ze heel vervreemdend uit de hoek.
Humor is nooit ver weg, met een leuk Love Me Thunder en een heerlijk Ode to Samantha Fox. De bandnaam komt uit de film Dune van David Lynch. Heel toepasselijk eigenlijk, want net zoals die film wordt BeNe GeSSeRiT door de enen verfoeid en door anderen aanbeden. Wij vonden het in elk geval een heerlijke trip, die zoveel jaar later nog altijd weet te bekoren. Al kunnen we ons gemakkelijker manieren inbeelden om het werk van Alain Neffe te leren kennen, voor de niet ingewijden dan.
Bal spreekt het Waalse publiek van Doornik perfect aan in het Frans, houdt halverwege de show een kwartiertje pauze (die stilte wordt ons bespaard) en gaat na die pauze pas helemaal loos, in ondermeer het totaal losgeslagen Crazy Monkees.
Prima release, alweer, op EE Tapes.
