Avondlicht schemert. Tussen wens en werkelijkheid. Tussen genres en grenzen.
Een reeks ep’s, singles en bijdrages op compilaties bij de labels [PIAS], Fog Mountain en Unit Delta Plus, gevolgd door live-optredens (i.s.m. bevriend collega-muzikant Willem Schonenberg op drum en percussie) brachten producer Matthias Dziwak een mooi gevulde rugzak. En waar een debuutalbum meestal de start is voor een muzikale reis van een artiest, is dat voor Avondlicht anders.
Zijn debuutalbum Hyperromance werd het hoogtepunt van de emotionele en geografische reis die Dziwak maakte, in zijn zoektocht naar geïdealiseerde momenten in de romantiek binnen een veel minder romantische realiteit van het bestaan.
“Een moment of idee zo sterk geromantiseerd dat het onmogelijk lijkt om echt ervaren te worden.” Zijn reis langs Argentinië, Chili, Uruguay, Amsterdam en Portugal bezorgde hem de kans om de wereld op een (opr)echt romantische manier te kunnen zien. In het majestueuze Andesgebergte, de sneeuw op de Amsterdamse Grachten tot het vinden van liefde in Lissabon. Maar evengoed de worsteling te ervaren van het verdwaald geraken, op drift slaan, een gebroken hart te hebben. Zich terugtrekkend naar de aarde. De emotionele cycli in het menselijk bestaan.
Met zijn elektronische soloproject Avondlicht in gedachten, maakte Dziwak onderweg veldopnames die hij in Hyperromance verwerkte. De discrepantie tussen de roze wolk en de dagelijkse realiteit wordt in de 9 nummers verklankt in het contrast tussen organische sounds en elektronica.
Diepdonkere, uitgerekte melancholische tonen openen Porta, dat open lijkt te vlinderen in een ritmisch ontluikende verliefdheid. Het geluid van voetstappen gaat naadloos over in elektronisch rustige beats in Plains. Steeds heviger worden deze verontrust door brekende percussie-elementen. Grensdoorbrekend is het alvast, want doorheen het hele album wordt je geconfronteerd met verschillende genres.
Zonder bruuske overgangen, behoudt Avondlicht zijn unieke sound in alle negen nummers. Terwijl je zowel jungle-, als ambient- en sci-fi-elementen hoort in When You Come Close, lijkt Tripper een rustpunt in een stiltemuur van geluiden te zijn, met kunstig verweven onregelmatige hartslagen.
Undertow evolueert van dat rustpunt naar een track met dance-allures, die uitsterft met een uitzonderlijk mooi klankweerwerk. Mystiek klinkt Illusions, in dissonanten die voorzichtig tegen een ruis van schoonheid de melancholie scherp aftekenen. De ritmes die aanvankelijk eerst heel natuurlijk, bijna accidenteel lijken op te duiken, gaan over in een knap complex opgebouwd beatwerk.
Het contrast is in elk nummer terug te vinden. Het geluid van Avondlicht schemert… in hoe hij elektronica als klassiek instrument bespeelt en klanken emotioneel laat walmen. Tussen wens en werkelijkheid. Tussen genres en grenzen. Tussen vreugde en pijn. Oorverdovende stilte vervaagt in dit unieke album tussen waarheid en schoonheid.
