Als Martin Bowes, bezieler van het in Coventry in 1980 opgerichte Attrition, ons vraagt of we eens naar zijn nieuwe plaat willen luisteren, wie zijn wij dan om dat te weigeren.
Zeker gezien we hun split met Schamanen Circel met de titel Ocвoбoждeниe uit 1984 heel dikwijls door ieders oortjes duwden als er ook maar een draaitafel in zicht was. Oorzaak was de oorwurm Monkey In A Bin, een nummer dat we na al die jaren nog steeds in ons hoofd kunnen neuriën.
Vroege platen als The Attrition Of Reason (1984), Smiling, At The Hypogonder Club (1985) en At The Fiftieth Gate (1988, Antler) koesteren we nog steeds puur omdat ze Attrition als voortrekkers van darkwave en dark industrial met beats laten horen.
Het dikwijls van leden wisselende collectief bleef doorheen al die jaren behoorlijk actief, ook omdat Bowes in het soundtrackwereldje zijn zegje kon doen.
We hebben verre van al hun platen in huis of gehoord maar als we horen dat de man zijn nieuwe worp tot de beste van de laatste jaren catalogeert, willen we dat graag bevestigd zien. Hij heeft trouwens gelijk. The Black Maria is een tot de verbeelding sprekende plaat waarbij Bowes, die de plaat opdraagt aan zijn in 2022 veel te vroeg overleden ex-vrouw en lid van zijn band Kerri Bowes, een resem vertrouwde gasten hun ding laat doen.
Onder hen ene Julia Niblock Waller, wiens stem we meteen herkenden. Ze was namelijk lid van Attrition in zijn vroegste incarnatie, dus ook op Monkey In A Bin. In 1985 verliet ze de band en speelde een tijdje bij Legendary Pink Dots, om nadien voortdurend terug te keren en weg te gaan.
Emke (Black Nail Cabaret) en Yvette (Vaselyne) en Jonna Wolf dragen net zo goed hun stem bij, terwijl de grand piano wordt bespeeld door levende legende Annie Hogan, vooral bekend voor haar werk met Marc Almond.
Doorheen de acht nummers meandert Bowes met zijn kompanen doorheen industrial, gothic, dark ambient, soundscapes en quasi dansbare wave waarboven teksten worden gezongen die universele thema’s als liefde, dood en het leven op een introspectieve manier benaderen.
Het titelnummer is tevens het hoogtepunt van het album, waarin alle elementen die in de zeven andere stukken opduiken, worden samengesmolten tot een zeer indrukwekkend geheel. En zie, dit is net het stuk waarop we eerder genoemde Julia mogen verwelkomen.
Een meer dan uitstekende Attrition-plaat is dit The Black Maria.
