Zeventien april, dat was de datum waar ik al een heel jaar naar uit zat te kijken. Niet direct omdat het de verjaardag van mijn moeder zaliger was, maar vooral omdat de heren van Atomic Vulture dan hun nieuwe plaat zouden komen voorstellen aan ons. Op onze vraag stemden ze toe in een lp release in één van de Brugse zalen en om het geheel wat op te smukken en er een waar feestje van te maken, zouden ze voorgegaan worden door Stonemule en Rawdriguez, nog twee bands uit de Polderrock stal. Maar de apotheose van de avond dat zouden de heren van Atomic Vulture zijn uiteraard. Nodeloos te zeggen dat het bij woorden en drukwerk gebleven is maar herkansing zit er in, op zaterdag 19 Maart 2022, terug in Daverlo, terug met dezelfde line-up.
In een verleden haalden we hen ooit over om unplugged op het podium te staan en wie ooit bezig zag op die avond in Brugge, wist het al meteen, daar zit een bende rasmuzikanten die niet alleen een wall of sound kunnen neerzetten maar ook een potje muziek kunnen spelen. En dat is precies wat ze doen op Moving Through Silence, de tweede langspeler van de band. Openen doen ze met Eclipse een meer dan 5 minuten durend epos dat meteen de toon zet voor de rest van het album. Mashika Deathride volgt en duurt tot over de zes minuten. Een goede traditie die je doorheen het album nog een paar keer tegenkomt, die lange nummers.
Op Coaxium wordt het het tempo iets opgevoerd en komen we zowaar op iets uit dat af en toe neigt naar dansbaar, zij het wel met een vette knipoog uiteraard. Rustpuntje op de plaat is Cosmic Dance, die met de lange intro even voor een adempauze zorgt. Verdere uitschieters zijn Spinning The Titans en Astral Dream, al moeten we er meteen bij vertellen dat er met Intergalactic Takeoff en Space Rat ook helemaal niets mis is.
De instrumentale stonerrock van Atomic Vulture komt terug heel goed tot zijn recht op deze Moving Through Silence. De band toont hier nog maar eens dat ze meesters zijn in hun vak en dat er zeker nog ruimte is om te groeien en nieuwe paden te ontdekken. Into Orbit dat ondertussen alweer dateert van 2014, verkende al eens het ruimte thema, maar op deze Moving Through Silence gaan ze nog een stapje verder en zit gans het album in een sci-fi kleedje. Iets dat we alleen maar kunnen toejuichen uiteraard.
Moving Through Silence is dan ook een sterke aanrader voor eenieder die graag wat stoner rock oplegt maar er ook niet vies van is om eventjes buiten de lijntjes te kleuren. Zelf ben ik er alvast van overtuigd, hopelijk jullie straks ook ?
Mr Blue Boogie
