Wanneer je het label R ’n B ziet staan bij een plaat is het altijd een beetje koffiedik kijken. Het kan er boenk op zijn met een degelijke mix van soul, blues en wat rock, maar het kan evengoed een doorslagje zijn van de Backstreet Boys, om maar iets te zeggen…
Vooral van die laatste soort lopen er te veel rond tegenwoordig. Spijtige zaak denk je dan, want toegegeven het oude recept klinkt toch een pak beter. Allen Stone behoort ergens in het middenveld. Hangende tussen deze twee weet hij precies niet goed van welk hout pijlen gemaakt. Neem nou de opener Brown Eyed Lover, wat inderdaad in de tweede categorie goed zou gedijen, of opvolger Sunny Days, hoewel iets interessanter, heeft ook niet veel om het lijf.
Sweaters, met de nodige Mark Ronson-invloeden grijpt weliswaar gelukkig een beetje terug naar de funk van vroeger. Niet dat je moet gaan hopen op zweterige James Brown-funk of soul, maar toch het is een lichtpuntje.
Absoluut hoogtepunt op deze plaat is Back To The Swing. Hier gaat hij goed uit de bol met een zijstapje dat neigt naar de Beastie Boys. Mooi denk je dan, er komt wat schot in de zaak. Tot je bij Taste Of Youof Lay It Down terecht komt. Deze grijpen inderdaad veeleer terug naar de poppy geluiden en tonen opnieuw de zwakte van deze plaat. Met Chippin’ Away wordt nog éénmaal de trukkenkast opengetrokken, maar tegen dan is het kalf helaas verdronken…
Building Balance is één van die platen die je liefst zo vlug mogelijk probeert te vergeten omdat ze teveel van alles zijn, behalve origineel. Er mag dan ongetwijfeld een publiek voor bestaan en het zal vermoedelijk ook ergens wel een bestaansrecht hebben, maar laten we eerlijk blijven ten opzichte van onszelf, deze plaat heeft geen nood aan een plaatsje in onze platenkast.
