Ze zijn voorbestemd om terug te keren. Het mysterieuze Nederlandse duo All Are To Return stelde enkele weken terug hun nieuwe ep All Are To Return II voor. Precies een jaar na hun eerste zelfgetitelde ep. F. (bas, drums, gitaar, zang, FXs) en N. (synths, FXs) staan garant voor een sterk emotieve industrial doomsound. Een donkere, kwalitatieve fusie van angstaanjagende rauwe vocalen met brute synths en percussie, krachtige bassen en sterke riffs.
Ook hun tweede ep werd geschreven tijdens de pandemieperiode en brengt een sonische reflectie op de dynamiek van ruimte en opsluiting, met harde, gelaagde composities.
“Een uitgeputte menigte die wegkwijnt, gebonden aan in massa geproduceerde verlangens. Elk scherm was een raam zonder lucht, niets anders- dan echokamers van spanning. Wachttorens van spiegelglas. De ondoorzichtigheid van de macht die doordringt, produceert en onderwerpt. We zijn allemaal beperkt tot de gefragmenteerde totaliteit van willekeurig toezicht. Geen wereld waarachter men zou kunnen vluchten”, legt de band uit.
Donderende slagen openen Carceri in een noisesound waarin de hartslag traag bonst. De sfeer van chaos wordt meteen gezet. Drumwerk met een rock gehalte wordt in een volledig andere context geplaatst door All Are To Return. Het buitenaards geschreeuw en verscheurende klanken kondigen een sublieme rampspoed aan.
Een snijdende bestraffing door het aanhalen van gitaarsneren weerklinkt in Surveiller Et Punir. Op de achtergrond klinken oer-angstige schreeuwen. In de helft van de track sterft het geschreeuw uit en maakt het plaats voor doodse stilte, die stilaan meer en meer gevoed wordt door doemende klankaanvallen. Gebed in donker ritualistische ritmes.
De ritmes nemen overstuur meteen de overhand in Classified waarbij blaffende vocalen de chaos in de track geen seconde laten berusten.
Als klokslagen horen we het gedreun in Postscripts On The Societies Of Control aftellen. En nog maar zelden ervoeren we hoe bedreigend een minimale noiseruis kan klinken. De horrorsound die er op volgt is ontwapenend zwaar.
De ritmes in De Profundis zijn iets toegankelijker, maar nauwelijks minder bedreigend. Want de dissonante gitaarklanken en de bulkende noise zwellen meer en meer aan.
Desiring Machines situeert zich in de industriële diepte. Donker zwaar geduvel in een rokerige smog van dof bonzende ritmes, een wind van kilte en martelingen van snaren die versmelten tot een oorverdovend subliem geheel.
Met genuanceerde zanglijnen vol expressie confronteren de snijdende gitaren in dichte synthdrones. Van schaarse melodieën tot uitbarstingen in pulserende sounds, waarin we de geesten van de opstand horen roeren binnen maatschappelijke gevangenissen.
Een beklijvende ep… niet voor doetjes, maar het bewijs dat angstaanjagende horror ook in schoonheid verklankt kan worden.
All Are To Return II is digitaal en op cassette verschenen bij Tartarus Records. (Her)lees hier ook een interview met de heren en onze review van de eerste ep van All Are To Return.
