Ergens in een donkere kelder, diep in het Hageland in 2019, ontstond het Antwerps-Aarschotse vijftal Waste. In 2020 bracht de band, toen nog onder de naam Cuts & Bruises, de singles The Devil en Ghosting uit. Twee jaar later veranderden ze hun groepsnaam en met die naamsverandering begon er voor de band een nieuw hoofdstuk dat ze wilden openen met deze debuutep.
Waste is een metaforische kreet van destructiviteit en melancholie die ze uitgieten in een eigenzinnige mix van vlammende noise, grunge en donkere postpunk. De ep symboliseert de mentale struggles die we allemaal diep vanbinnen voelen. Op deze plaat heeft de band verhalen verwerkt van verwaarlozing, woede, depressie en trauma die samenvloeien in een pittige cocktail van waanzin.
Op Floating Head staan vijf beenharde, duistere songs die er stevig inhakken. Met If I Had A Gun opent deze ep en gaat het vijftal wild tekeer. Zanger en gitarist Jef Jenaer schreeuwt en roept als een waanzinnige waardoor we al blij zijn dat de man geen vuurwapen heeft. Bij Father Like Son geven ze iets minder gas en bouwt Waste vooral een gedreven donkere sfeervolle song op die wel iets heeft van Bauhaus en andere 80’s postpunk, maar op het einde laat Jenaer zich weer volledig gaan.
Dan volgt het bommetje dat de titel 111 draagt. Hier bouwt de band een stevige geluidmuur op met krachtige drums en oorverdovende gitaren die waarschijnlijk voor een lawine gaan zorgen. Het titelnummer katapulteert ons terug naar het grunge tijdperk en doet ons denken aan de eerste platen van Nirvana. De afsluiter begint vrij rustig maar bouwt op naar een vrij stevige climax.
Straffe debuutep die Waste uitgebracht heeft! Elke song klinkt heel overtuigend en werd ingeblikt met een glasheldere productie waardoor de muziek puur binnenkomt. Het vijftal klinkt erg energiek en de songs zijn enorm krachtig.
Waste stelt deze debuutep voor in Jeugdhuis Tydeeh in Mol op 29 oktober.
