Vitja Pauwels is frontman bij Bombataz, speelt hij Naima Joris, Cram Ration, Lara Rosseel, Woolvs, Warm Bad, Mobilhome, An Pierlé en Bonny King Of Nowhere en toch vindt hij nog de tijd om aan zijn solocarrière te werken. Twee jaar geleden bracht hij het album Day At Half Speed uit, een registratie van een concert. Nu is er eigenlijk zijn eerste album.
Op Drift By / Sink In staan Vitja’s gitaren centraal. Op het album is niet enkel zijn vertrouwde gitaar te horen maar ook de pedal steel, allerhande resonator- en 12-string gitaren, een arsenaal effecten, samplers, synths, drumcomputer en een kast vol elektronica. Op drie van de acht nummers zingt hij ook. Dat maakt dat elk nummer van dit album qua aanpak, stijl, en instrumentatie heel verschillend is.
Het album werd opgenomen in studio La Patrie in Gent met Koen Gisen. Daar gebeurt alles plaats in één ruimte en dat zorgt voor een natuurlijke akoestische blend. Ze gaven alle geluidsbronnen zorgvuldig een plaats in de ruimte zodat Pauwels’ meerlagige muziek reliëfrijk tot uiting kwam. Vitja en Gisen werkten al eerder samen voor de Daniel Johnston tribute van Naima Joris, haar aankomend album en voor Warm Bad. De twee werden goede vrienden en vinden elkaar in smaak en een ongebreidelde fascinatie voor klank.
Het resultaat van deze samenwerking is een knappe, gevarieerde, avontuurlijke plaat. Bij opener Silhouettes legt hij de parallel tussen Scandinavië (hij woonde een jaar in Noorwegen) en country-muziek. Dat geeft een kruisbestuiving weer tussen de filmmuziek van Paris Texas van Ry Cooder en Ennio Morricone met een elementen uit de ambient wereld. Het klinkt spannend en ontspannend tegelijkertijd. Sync In gaat over de stukgelopen relatie tussen aarde en mensheid waarin zij zichzelf begeleidt op pedal steel en drumcomputer. Een song waarin traditionele americana en experiment samenkomen.
Dan gaan we naar Noir waarin Vitja een donker filmisch sfeerstuk neerzet. We horen ook Oosterse invloeden en hier komt de Ry Cooder vibe terug die het geheel heel mysterieus maken en zelfs sensueel. Clouds That Look Like Things is een zweverige compositie op klassieke gitaar met fijne elektronica waar we perfect kunnen op wegdromen. Vitja creëert een warm klankenbad waar we meer dan zes minuten lang van kunnen genieten.
In Sundial zingt Pauwels, over samples van een omnichord, een orkest en een koor, over een relatiebreuk. De groovy gitaarlicks geven het nummer een hele bijzondere sfeer; ingehouden funk zonder funky te zijn. We gaan naar Latijns-Amerika met Muchacha, waarin we cartoonsamples horen die Vitja met zijn voeten triggerde. Het geeft de song een speelse vibe die wel past bij dat Latijns-Amerikaans tintje.
Drift By is een instrumentale track die heel rustig opbouwt. Eerst krijgen we een warme gitaarsong die in de lijn ligt van Pat Metheny, later komen atmosferische effecten de gitaar vergezellen en krijgt het nummer meer body. Het nummer eindigt met een ingetogen climax. Het album wordt afgesloten met het singer-songwriterachtige Everyone Dies. Ook hier bouwt Vitja een mooi wall of sound op met verschillende gitaren en effecten, die zijn woorden meer kracht geven.
Toch wel fijn dat Vitja tijd over heeft om aan zijn solocarrière te werken want deze Drift By / Sink In is een bloedmooie plaat waarop de gitaarvirtuoos zich volledig liet gaan en zo een magische wereld creëerde.
Vitja Pauwels stelt Drift In / Sink In voor op 27 november in Kunstencentrum Nona in Mechelen. Op 1 december staat hij in de Stadsschouwburg in Mechelen samen met zijn gitaarheld Marc Ribot.
