In 2022 bracht Pete Barnes (Alcuna Wilds, Kittiwake) het prachtige album Spectral Moon uit onder de naam Thistle Sifter. Hij startte dat project op als therapie na een ernstig fietsongeluk in november 2020 waardoor hij een hele tijd aan bed gekluisterd was. Met zijn instrumentale postrock liedjes met een ambient randje, mocht hij een hoop liveshows brengen waaronder het voorprogramma van Sigur Ros in Amsterdam. Hij deed dat toen met de hulp van bevriende muzikanten Tom Broshuis, Rob Wickham en Koen Klarenbeek die samen met Pete de studio sound live tot leven brachten.
Na twee jaar is Barnes klaar met de opvolger Circles dat verdergaat waar Spectral Moon afsloot. Het is opnieuw een sfeervolle langspeler met zweverige tracks die dicht aanleunen bij donkere ambient, en iets steviger werk waar we het etiket overtuigende postrock kunnen op kleven. De man schreef een instrumentaal verhaal waarin we van donkere plekken naar lichtere oorden zweven met een hele straffe soundtrack.
Elk nummer heeft een breed klankenpalet. Pete brengt ook veel afwisseling in zijn liedjes waardoor ze blijven boeien van begin tot eind. Naast postrock en ambient duiken er hier en daar stevige shoegaze elementen op die een mooie aanvulling zijn voor de subtiele sound die Barnes met zijn muzikale vrienden opbouwt.
Verwacht van Thistle Sifter niet enkel donkere melodieën maar ook dromerige, zweverige composities die een tegengewicht vormen tegen de duisternis. Dat maakt van Circles een prachtplaat, ook al kwam ze tot stand tijdens een wereldwijde pandemie, Brexit en de moeizame weg naar herstel. Barnes weet ons net zoals met zijn vorige plaat te raken met zijn knappe, diverse songs en wondermooie klankenpalet.
