Het Speedy Wunderground label en studio van Dan Carey is tegenwoordig dé referentie voor de nieuwe lichting postpunkbands die uit de U.K. komen. Onder andere Fountaines D.C..,Black Midi, Squid, Yard Act en Black Country, New Road hebben allemaal onder Carey iets opgenomen. Dat is ook het geval voor The Lounge Society. Het viertal bracht de debuutsingle Generation Game en hun debuutep Silk For The Starving uit op het label van Carey en dus is het ook logisch dat het album bij Speedy Wunderground verschijnt.
Misschien is The Lounge Society het meest verbonden met het postpunkgeluid van de jaren ’80, tegenover alle andere bands die op het label verschijnen. De opnames van de plaat klinken heel puur en rauw. Verwacht dus geen afgelikte productie zoals bij Shame en Fountaines D.C.. Het geheel klinkt soms vrij rommelig maar dat heeft ook zijn charme. Carey zei zelf over de opnames dat ze heel gefocust begonnen maar naar het einde chaotisch werden en dat is er soms ook aan te horen. Het valt op dat dit album ruwer klinkt dan de ep.
Het is niet dat de nummers zelf zo zwaar zijn, nee dit viertal houdt het vrij luchtig met af en toe wat 80’s funk, kraut en wave invloeden die dicht aanleunen tegen het geluid van Gang Of Four, Wire en The Fall. Helaas valt wel op dat Cameron Davey niet echt een geweldige zanger is en zelfs regelmatig een valse noot laat klinken. Al kan je zeggen dat dat hoort bij het typisch The Loung Society geluid…
We hadden na de straffe ep wel iets meer verwacht van dit album. Terwijl op de ep meer een eigen geluid te horen is wordt hier iets teveel geflirt met de postpunkhelden van de jaren ’80. Is het een slecht album? Nee, dat zeker niet, maar het klinkt nooit helemaal overtuigend waardoor de songs niet echt blijven kleven en boeien.
Je kan The Lounge Society live aan het werk zien op:
10/09 – Leffingeleuren, Leffinge
02/11 – Botanique, Brussel
