Wie door het oeuvre van The Clientele grasduint is wel eventjes zoet en wordt vanaf hun eersteling Suburban Light getrakteerd op een verzameling nummertjes om U tegen te zeggen. Plaat na plaat lijkt het of de lat steeds hoger werd gelegd. Lekkere deuntjes met weloverwogen teksten getuige het boek Exhaust Fumes, Magnolias & Light: Selected Lyrics 1997-2021 van Alasdair MacLean (niet te verwarren met de Schotse dichter) zanger-gitarist van de band. Met I Am Not There Anymore zijn we bij nummer negen van de heren uit Londen aanbeland waarnaast ze ook nog eens een vijftal ep’s uitbrachten.
Naast zanger-gitarist MacLean bestaat de groep nog uit bassist James Hornsey en drummer Mark Keen. Zeven jaar duurde het eer de opvolger van Minotaur, Music For The Age Of Miracles klaar was en tussen deze laatste en nieuweling I Am Not There Anymore zit er weer een tijdspanne van zes jaar. Was het het wachten waard? Het antwoord is volmondig ja.
Met opener Fables Of The Silverlink zijn we meteen voor acht en een halve minuut droompop vertrokken. Blazers, strijkers, handgeklap, tegenstribbelende ritmes, plots opduikende vrouwenstemmen, en daar bovenuit de zanglijnen van Alasdair MacLean. We zijn vertrokken voor een traktatie van een uurtje in de muzikale leefwereld van Alasdair en zijn kompanen.
Doorheen de plaat worden we vergast op een viertal instrumentale nummers van de hand van Keen. Hij noemde ze Radials en ze zouden de plaat “lichter verteerbaar” moeten maken. Radial b is zo een eerste rustpunt. Sobere pianoklanken. Een amuse-gueule tussen de gangen door als het ware. Melancholie op een mechanisch ritme Garden Eye Mantra. Vogels, kindergeluiden, een verdwaalde sitar tussendoor? We lijken wel bij vroege Pink Floyd aanbeland en daar is Lady Grey gevolgd door Dying in May.
We moeten nog even vermelden dat een groot deel van de teksten geïnspireerd werd door herinneringen aan de zomer van 1997 wanneer de moeder van de zanger stierf getuige Conjuring In Summer. Na intermezzo Radial C, de terechte single Blue over Blue. Een nummertje dat lekker blijft plakken waarna direct de volgende Radial (E) volgt om de oortjes een poetsbeurt te geven. Bossa met de andere meeslepende, recht uit de jaren zestig aangespoelde single Claire’s Not Real.
Het experiment wordt ook niet geschuwd met het gesproken My Childhood: stem begeleid door jankende strijkers.
Meer melancholie en een wandeling door de jeugdherinneringen van MacLean met Chalk Flowers. Ingetogen met een mooie piano en een schaarse cello waarna de laatste Radial (H) volgt. In het mooie Hey Siobhan kan je je laten meevoeren op de mijmerende melodie recht de droomwereld van het trio in. Cello, een mooi gitaartje, een opbeurend ritme en een uitnodigende stem is dan weer het recept van Stems of Anice.
En zo kabbelen we langzamerhand naar het einde van de plaat met Through the Roses. En dat kabbelen kun je hier bijna letterlijk horen. Nog meer moois. I Dreamed of You, Maria met ergens torenhoog een blazertje dat alles lekker doet kloppen. The Village is Always on Fire. Reflecties over de jeugdjaren met alweer een mooie cellopartij. Een waardige afsluiter van een plaat die meer dan de moeite en zeker meerdere beluisteringen waard is.
