Livealbums zijn zelden een meerwaarde. Voor de vuist weg zouden we de dubbelaar van Peter Gabriel, Stage van David Bowie of de box van Bruce Springsteen aanhalen als albums die dat wel zijn. De reden kent iedereen, het uitbrengen van een livealbum dient immers net iets te vaak vaak om de artistieke bloedarmoede te verhullen of nog erger, om de centen uit de zakken van de fans te slaan.
Nu is het ook wel al drie jaar geleden dat Selah Sue Persona uitbracht en er zal wellicht iemand gedacht hebben dat het uitbrengen van een livealbum altijd wel kan werken voor onder de kerstboom. Toch is As One een zeer unieke plaat geworden en bij uitbreiding één van de beste liveplaten uit dit land ooit.
As One werd opgenomen in haar thuisstad Leuven in Het Depot waar het hele avontuur voor Sanne Putseys begon door er deel te nemen aan een open mic. De rest van het succesverhaal ken je, een unieke artiest die meer MIA’s in haar huis heeft staan dan pakweg stoelen en die ook internationaal nog steeds een van de grootste Belgische sterren is. Het optreden dat je op cd, vinyl en blu-ray kan horen is de afsluiter van de Persona-tour. Volgens Sanne heerste er tijdens het optreden een apart gevoel van samenhorigheid dat smeekte om een release.
As One is inderdaad meer dan zomaar een verzameling liedjes waarin je ook wat applaus hoort. Het schetst niet alleen een uniek beeld van een unieke artieste, maar door de energie die er een uur lang van afspat, heb je het gevoel dat je er zelf bij bent.
We horen uiteraard een handvol nieuwe nummers, maar ook de classics met als magistrale opener This World. Door trieste omstandigheden is dit de perfecte soundtrack voor de gekke wereld waarin we leven. De stem van Sanne lijkt er met de jaren alleen maar beter op geworden. Commerciële r&b-pop die toch tot het diepste van je ziel doordringt. Opzwepende melancholie typeert het hele album. De klassiekers ken je, maar worden anders gebracht. Groots, maar zonder dat je ook maar één keer het gevoel krijgt van “kijk eens wat ik kan” zoals tijdens Ragamuffin of Alone. Af en toe gaat het behoorlijk diep, zoals tijdens Pills of I Won’t Go For More en iedereen weet waar de Leuvense het over heeft. Of is het gewoon plezant zoals de cover van het door Serge Gainsbourg geschreven Harley Davidson dat recentelijk ook gebruikt werd in de Bardot-documentaire.
As One is perfect in alle opzichten en op de valreep één van de beste releases van dit jaar, en dat voor een livealbum!
