Kleinpunk is niet alleen een fantastische nieuwe Belgische band die het bijvoorbeeld heeft over Stanny die zanger wilde worden – checken die single!- maar het is tevens een genre op zich. De naam spreekt voor zich. Een samentrekking van kleinkunst en punk, of wat we vroeger ‘protestsongs’ noemden. Of zeg maar datgene waarmee Bob Dylan in de jaren 60 keet schopte en ontelbare volgelingen inspireerde. Niet dat de wereld erdoor is veranderd.
Een van die discipelen is Timothy Van Uytfang die voor het alias Rabid Jack koos. Goed gevonden, want het accentueert zowel zijn snedige tong als het Ierse folk-aspect dat je in diens muziek hoort. Een man met een gitaar dus, een concept dat weleens op de zenuwen kan werken wegens net iets te eentonig. Gelukkig weet Rabid Jack deze val te ontlopen door te kiezen voor een bonte afwisseling van ouderwetse fingerpicking en de ironische teksten die bij momenten wel iets hebben van Urbanus Van Anus.
Rabid Jack neemt geen blad voor de mond en het is duidelijk wat hij denkt van deze wereld waarin we leven. Teksten die niet iedereen met de glimlach zal verwelkomen. Protesteren – ook al is het vaak vechten tegen de bierkaai – wordt dan ook zelden in dank afgenomen.
BTW Inbegrepen is zijn nieuwste plaat waarop een mix van Engelstalige, en (overwegend) Nederlandstalige nummers staan. Die laatste zijn dan ook de beste omdat ze de man uit Sint-Niklaas een eigen smoel geven, terwijl de Engelstalige songs je eerder met een “been there, done that”-gevoel opzadelen.
Soms zijn de nummer grappig. Zo is Welkom In Ons Dorp zijn Je Veux L’Amour waarin hij zonder gêne etaleert wat een muzikant te wachten staat als hij het podium van het dorpscafé betreedt of hoor je in Miljardair zijn linkse manier van leven. Iemand die graag tegen de schenen schopt, en geef hem eens ongelijk!
Naast eigen composities staan er trouwens twee opmerkelijke covers op dit album, Sixteen Tons van Tennessee Ernie Ford dat ooit met veel bravoure de Belpopgeschiedenis werd ingeschreven door Louis Neefs of Waar Is Mijn Hoofd?, een heerlijke cover van de Pixies-song (Where is my Mind) en wel in het Nederlands. Af en toe hoor je wel dat deze plaat DIY is, wat zijn gebreken, maar tegelijkertijd zijn charmes laat zien, of hoe je met platgetreden Dylan-clichés toch nog iets origineels kan doen.
