Wat komt daar uit de vieze krochten der rock & roll gekropen? Zijn het The Stooges? No! Zijn het The Fuzztones? No! Zijn het The Nomads? No! Is het The Gun Club? No, nope en nada. Voor u en ons, Psycho Sye & The Bombers! Wie? Jahaa, een midden jaren tachtig lawaaibandje uit het Leuvense, met smerig en psychedelisch klinkende rammelrock naast sixties garagepunk.
Destijds erg into bovenstaande bands, komieke sigaretten, danskramellen en/of ander geestverruimend spul. Althans, dat denken we wanneer we deze 10”-er dwars door de kamer onze oren in mikken. Zangeres Hilde Lowenstein is niet gezegend met de meest mooie zangstem maar haar semi, schijnbaar nonchalant geschreeuw past perfect bij deze negen lappen muziek. De nummers omarmen het soort welgekomen smerigheid waar we vandaag de dag veel te weinig mee in contact mogen komen. Soms met een ferme punkrand er omheen, dan weer lekker rockend of met momenten licht schurend tegen zweverige in LSD gedrenkte stekelpop.
Met lyrics over drugs, wanhoop en verdorven liefde. En fuzz natuurlijk, of overdrive en distortion, mja, u begrijpt waar wij naartoe willen. Alles wat lekker is dus. Vooral live moet het ongemeen gaaf zijn geweest. Zeker met die lichte La Muerte-vibe die boven de songs sluimert, als een hitsige Duitse Herder die de poedel van de buren een fikse, niet zachtaardige beurt geeft op het bloedhete tarmac. Het beestje overleefd het niet. Wat hadden we daar graag bij geweest.
Deze opnames van iets voorbij midden jaren tachtig, die gelukkig goed bewaard bleven, zijn de bands enige wapenfeit. En ze klinken zoals een vuile jaren tachtig band hoort te klinken: geen fucking high-tech maar lo-fi pur sang, dreigend en niet al te virtuoos op het instrumentarium. God nee, alstublieft niet! Meer dan vijfendertig jaar na datum mogen we meegenieten van deze toch wel aangename plaat.
Het album is goed maar tippen aan bovenstaande kalibers is er niet bij. Het zou straf zijn. Wel is dit gewoon een leuk tijdsdocument, eentje waar we hier met plezier al verschillende keren van mochten genieten. Underground stuff dat na zoveel jaren en van een meer dan degelijk niveau komt bovendrijven, we kunnen er alleen maar vrolijk van worden. Hun Bandcamp- pagina laat weten dat er nog vierendertig van de tweehonderd exemplaren beschikbaar zijn. Zeventien euro per stuk!
