Het duo Noren Pil & Bue, bestaande uit Petter Carlsen (zang en gitaar) en Gøran Johansen (drums), snapten we even niet. In hun video en op hun bandfoto zagen we twee langharige venten terwijl we bij een eerste beluistering van openingsnummer en vooruitgeschoven single Change Your Mind meenden met een dame te maken te hebben met een fors stemgeluid. Zo eentje als Joyce Kennedy (geboren Joyce Washington, ze hield het bij presidentsnamen) van Mothers Finest, de band die te boek staat als eerste zwarte funky hardrockband.
Het wordt uiteraard moeilijk om zo’n gedachte uit het hoofd te krijgen, vooral door de toch ietwat hoge stem van Carlsen. Muzikaal gaat het vooral richting hard- en glamrock dat door de productie een stuk feller overkomt dan het eigenlijk is.
In het titelnummer en End Credits voegt het duo een instrumentale passage tussen het rauwe rockgeweld maar dat hadden ze wat ons betreft beter zo gelaten. De verveling slaat al snel toe, ook omdat eigenlijk geen van de nummers ons echt weet te boeien.
De band leverde met vorige albums al hier en daar een nummer voor een Netflix-serie. Geen idee waarom eigenlijk, want Pil & Bue brengt eerder doorsnee rocknummers die misschien werken ergens in een verloren hoek van een festival, terwijl hun goden Placebo de rest van de aanwezige oelewappers verwent.
Voor ons werkt eigenlijk alleen het atmosferisch getinte slotnummer Never Stop (Part 1) maar ook daarvoor moeten we ons best doen. Als Carlsen dan ook nog begint te ‘kwijlzingen’ in de ballade When You Wake Up, Do You Stop Dreaming, een poging om Sigur Rós-fans aan te spreken, hebben we het helemaal gehad.
