Waar twee oceanische stromingen samenkomen, durft al eens een draaikolk of anderzijds circulair stromende watermassa ontstaan. Massa’s die vechten om de overhand te halen, een (heel klein) beetje zoals wanneer je verschillende instrumenten die in hetzelfde timbre- en toonbereik zitten, in competitie laat gaan met elkaar. Of da’s toch het idee achter de debuutplaat van trio Ocean Eddie waarin Stan Maris (accordeon), Andreas Bral (piano, harmonium) en Viktor Perdieus (saxofoon).
Drie instrumenten die al eens flink durven overlappen en een combinatie die in de jazz wereld dan ook niet echt euh… populair is. Maar zoals dat gaat in diezelfde jazz wereld, is er altijd wel weer een groepje muzikanten dat dit soort ogenschijnlijke incompatibiliteiten eerder ziet als een uitnodiging dan als iets dat te vermijden valt.
Met z’n drieën gaan de heren van Ocean Eddie op zoek naar manieren om vredig samen te leven in het middentoongebied en daarvoor hanteren ze allerlei strategieën. De ene keer wisselen de instrumenten mekaar af en de andere keer spelen ze in harmonie of gaan ze zelfs op zoek naar onderlinge interferenties. Maar evengoed speelt de piano in de hogere octaven terwijl de saxofoon of het accordeon de lagere octaven opzoekt en vice versa. En wie zegt dat een instrument altijd tonen moet voorbrengen, een beetje geklop en geschuur kan ook best interessant klinken!
Je hoort het al, Ocean Eddie houdt wel van experiment en dat de drie zich geamuseerd hebben tijdens de opnames van dit album is er dan ook aan te horen. Soms vertrekt een nummer vanuit een melodie waarop, in klassieke jazz traditie, duchtig wordt geïmproviseerd. Maar niet overal ligt het zo simpel en vormt een geluid, een gevoel of een beeld de aanleiding voor iets wat we eerder als een klankschets dan als een traditioneel ‘lied’ zouden bestempelen.
Beslist een band om eens live aan het werk te zien en dat kan nog op 4 maart in Rijkevorsel in Desinger.
