In 2017 bracht Moreish Idols hun naamloze debuutep uit waarop Jude Lilley, Tom Wilson Kellett en Sol Lamey een zweverige combinatie brachten van prog, psych- en indiepop. Die weg bleef de band volgen op de singles die volgden. Het trio werd wel uitgebreid met Caspar Swindells op bas en Dylan Humphries op sax. Na een paar jaar stilte kregen we het nieuws dat de band een nieuwe ep ging uitbrengen op het hippe label Speedy Wunderground met producer Dan Carey (Wet Leg, Kae Tempest, Fontaines DC…) achter de knoppen.
De nieuwe ep Float wordt aangekondigd als een combinatie van jazz, funk, krautrock, dub en postpunk. Het viel al op bij de single Speedboat, die de ep aankondigde, dat er niet veel overbleef van het originele Moreish Idols geluid. Het zweverige/dromerige geluid heeft plaatsgemaakt voor gedreven postpunk met hier en daar nog een spacey randje met een sax die de boel opzweept met geïmproviseerde klanken die wat ruiken naar freejazz. Het was wel even aanpassen, maar het nieuwe geluid klinkt erg fris en origineel.
Die nieuwe sound is ook te horen op de andere songs van deze ep. Hangar is een combinatie van een zenuwachtige Devo en een flinke dosis chaos met weer die sublieme sax in een geweldige bijrol. In W.A.M. doet Moreish Idols het iets rustiger aan en dat levert de meeste dansbare track van deze ep op.
Als afsluiter krijgen we dan nog When The River Runs Dry waarin het vijftal heel gemoedelijk klinkt. Met een vrij lome jazzy intro opent deze fijne zong. Daarna krijgen we rustige postpunk met een jazzy randje.
De eerste opnames van Moreish Idols waren zeker niet slecht maar wat ze op deze ep neerzetten klinkt toch wel veel avontuurlijker, spannender en origineler.
