Driewerf jochei, het zijn verkiezingen!!! Jawel, 9 juni is een mooie dag voor de democratie. Helaas waren we dit keer niet bij de uitverkorenen om bij te zitten en zullen we bijgevolg de rijkelijke premie die hieraan verbonden is aan onze neus zien voorbijgaan. Gelukkig zijn er heel wat anderen die wel kunnen genieten van de eer en vergoeding die hen hierdoor te beurt valt.
Maar wat dan gedaan met die financiële beloning?? Een aanbetaling voor een huis? Een pakket glimmende goudstaven of toch maar een nieuwe gom voor ons arsenaal aan potloden? Je leest het, de mogelijkheden zijn eindeloos maar gelukkig hebben wij hét verlossende woord om de twijfelaars uit deze impasse te helpen en dat is Icchā.
Zo bracht Micha Volders onlangs, in samenwerking met Miet Warlop, alweer de vierde release uit op zijn label Mutropia Records. En het moet gezegd zijn dat ook de creatieve symbiose tussen Volders en Warlop opnieuw tot een verfrissende parel heeft geleid. Voor deze release dompelden Volders en Warlop zich onder in het geluid van Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, en probeerden ze uit die ervaring en geluiden een nieuwe wereld te puren die zich uit in woord, dans en geluid.
De plaat gaat van start met track Dhaka. Met zijn 37 seconden is het meteen het kortste nummer van de plaat maar desondanks wordt de toon onmiddellijk gezet. Robert Fripp zei in de documentaire In The Court Of The Crimson King dat hij voor de show steeds het publiek al laat genieten van soundscapes om zo de nodige sfeer te creëren in aanloop naar het King Crimson concert. En laat het nu net dat zijn wat Dhaka doet op deze plaat.
Het lijkt een soort van field recording annex Songs For The Deaf radiozender waarin de luisteraar wordt ondergedompeld in de nieuwe geluidswereld van Volders en Warlop. “I need a saga, what’s the saga? It’s songs for the deaf. You can’t even hear it”, luidt het bij aanvang van You Think I Ain’t Worth a Dollar, But I Feel Like a Millionaire, van Queens Of The Stone Age. Wees echter maar zeker dat je deze plaat wel degelijk zal kunnen horen. En dan, vier tellen later gaat de plaat echt van start.
Met Hey There neemt Icchā een rustige start. Het nummer is vrij downtempo en doet ons bij aanvang wat denken aan de cadans van This Is A Phone Call From A Ruin van Gruppo Di Pawlowski. Bevreemdende vocale harmonieën, een arsenaal aan experimentele percussie en subtiele elektronische insteken, kenmerken de track en zorgen voor een meer dan intrigerend resultaat.
Bij Hey There Turn gaat het er een stuk minder rustig aan toe. De percussie op de track is agressiever en doet bij wijlen wat aan de Blue Man Group denken. Ook hier staan de vocalen en percussie echter opnieuw centraal. Wat opvalt, is dat de tekst bijzonder summier is en dat er sterk wordt ingezet op herhaling. Niet wat wordt gezegd, maar de manier waarop het wordt gezegd, lijkt dan ook het uitgangspunt te zijn van deze track. En hoewel we geen jota begrijpen van wat er precies gezegd wordt, lijkt het voorgenoemde uitgangspunt, in combinatie met bakken aan intensiteit, voor een groot stuk de taalbarrière van het nummer teniet te doen.
Qua gevoel doet track Ok Go ons wat aan het Pop van The Vermin Twins en het Black Diamond van Buraka Som Sistema denken. Ook de feel van het kuduro-genre is iets dat ons meermaals bekruipt doorheen de verschillende luisterbeurten. Ok Go is een explosief sterk nummer dat de intensiteit uit het vorige nummer nog verder lijkt uit te puren. Het is dan ook absoluut één van onze favorieten van deze plaat.
Track Go is zo’n song waarbij je je al levendig kan voorstellen dat deze door een stadion vol mensen wordt gescandeerd. Het idee was vermoedelijk echter niet om een hit te maken, integendeel zelfs. Go is een protestsong en hoewel we niet kunnen zeggen wat er precies wordt gezegd, is de intensiteit daar allesbehalve minder om.
Het is slam poet Shayer Noor die het voortouw op de vocalen neemt in deze track en met de frasering van zijn poëzie sterk bijdraagt aan de kracht van het nummer. We kunnen bij Go dan ook enkel maar concluderen dat We Shall Overcome een 21ste-eeuwse opvolger heeft.
Het geheel is meer dan de som der delen, zeggen ze wel eens. Het is, wat ons betreft, meteen ook de meest geschikte manier om track Plaster te omschrijven. Het nummer doet ons wat denken aan een auditieve collage alsof een heleboel elementen werden samen geknutseld tot één coherent geheel. Het nummer bulkt dan ook van de variatie en is zonder twijfel het meest eclectische onderdeel van de plaat.
Met titeltrack Icchā, meteen de langste en laatste track van het album, lijkt het duo van Warlop en Volders nog een laatste keer de kaart van het experimentele te trekken. Icchā betekent verlangen en dat vertaalt zich in de dynamiek van het nummer. In tegenstelling tot zijn voorgangers is Icchā dan ook een stuk rustiger en melancholischer van aard. Geen bulderende percussie noch energieke vocalen maar subtiele dialogen op een achtergrond van experimentele, pseudo-orgel elektronica maken ook van het slotnummer een absolute aanwinst voor dit album.
Je leest het wij zij écht fan van dit album. Volders zei in dit interview dat hij bij elk album tracht om van nul te beginnen en een nieuwe geluidswereld wil opbouwen, en het is net dat wat hij in deze samenwerking met Miet Warlop wederom doet.
Net zoals de vorige releases van Mutropia Records is ook het artwork van deze release weer een pareltje. Dit keer werd er gekozen voor een limited edition picture disc, waarvan we enkel maar kunnen aanraden dat je, net zoals wij, er eentje in huis haalt.
Hieronder hebben we je alvast van de nodige links voorzien om Volders en Warlop op de voet te volgen en je van de nodige aanschaf van concerttickets en releases te verzekeren.
Geniet alvast van jouw bijdrage aan de democratie!
Tickets concert @ DE STUDIO
MUTROPIA RECORDS (MICHA VOLDERS): WEBSITE – FACEBOOK – INSTAGRAM – BANDCAMP
MIET WARLOP: WEBSITE – FACEBOOK – INSTAGRAM
