De veteranen van het uit Sydney, Australië afkomstige Lo! hadden er weer eens zin in. Een Neurosiske doen, of dichter bij huis, een Amenrake. Let wel, geen doorslagje hé. Deze heren zijn al actief sinds 2010 of daarrond en zijn inmiddels toe aan hun vierde album, steevast bij Pelagic.
Trouw zijn ze deze heren, ook aan het genre dat ze beoefenen. Sludge, postmetal en posthardcore is wat deze heren het liefste spelen.
Zelf noemt de band, bestaande uit Carl Whitbread (gitaar), Sam Dillon (zang), Adrian Griffin (drums) en Adrian Shapiro (bas, achtergrondzang) het gewoon metal. Metal in tal van varianten dan toch wel, en hier en daar een stevige scheut hardcore. Een mix van Botch, Converge en Old Man Gloom.
Negen nummers krijgen we door onze strot geramd.
Gelukkig staan er een paar meer op sfeer drijvende stukken tussen het overrompelende werk. Nummers als Pareidolia en The Gleaners laten bewust enige ademruimte om te bekomen van knallers als opener Our Fouling Larder en het snoeiharde, in D-Beat destructie gedrenkte Rat King. De chaos is echt compleet met Cannibal Culture dat Lo! in zijn beste riffgeladen kracht laat horen.
The Gleaners is als het ware een verklanking van de gitzwarte wereld van Hieronymus Bosch. Geen genade voor de mensheid.
Facebook – Bandcamp – Instagram
