Ze zijn al lang bezig, langer dan jij en ons want ze begonnen eraan in het Nantes van de jaren tachtig. Nantes? Een streek vol kastelen langs de machtige, altijd ontuchtige Loire? Waar men in Châteaus van zeer exquise wijnen nipt, pinky finger in de lucht?
Niets daarvan bij Les Shtauss. Ze werden geboren in garages, roken naar smeerolie en zagen er Het Licht; de schijnwerpers van The Stooges en The New York Dolls. Die hun zanger was David Johansen en als hem klinkt Goret (ze deden niet aan achternamen, comme à la Française) en dat wil dus zeggen smerig, vuil, vettig.
Nu dien je altijd op te letten met Fransozen. Ze hebben namelijk geen rocktraditie, tenzij je Johnny Halliday tot rock wil upgraden, hij die op zes Harleys tegelijk reed, sneeuwtijgers aan de ketting en laaiende vlammen overal waar hij maar passeerde.
Nog eens: niks daarvan bij Les Shtauss. Ze meenden het, en luister wat dat betreft zeker naar No Feeling, een compilatie waarover we enkel ‘compil complet’ kunnen schrijven. Maar genoeg Frans, dit is Amerika, de underground van de sixties van dat land zoals in Sweet Sixteen waarin dus echo’s uit een ver verleden dingen uithollen, zoals de riff van No Fun die in My Bottle of Wine zit.
Les Shtauss: ze bereikten hoogtes die The Paranoiacs hier in deze laagtes nooit konden bereiken. En dus onmisbaar voor wie graag de luchtgitaar omgorden wil, voor wie een uitdovend feestje wil reanimeren. Wat kan rock-‘n-roll soms gewoon simpel en opwindend zijn. Nu het leven zelve nog.
Atypeek Music: Facebook – Instagram
