Vorig jaar vernamen we dat Lady Linn drie ep’s wilde uitbrengen. De rode draad doorheen die album waren haar liefde voor jazz, soul en dance en tekstueel stonden thema’s als de tederheid binnen het gezinsleven, melancholie, de natuur en de magie van de dansvloer centraal. Nu heeft Lien De Greef een collectie nummers uit die ep’s gebundeld op het album Trilogy.
Het enige echt nieuwe nummer op de plaat is Hurricane waarvoor ze inspiratie haalde bij sixties-muziek. Een muzikaal decennium waar ze altijd al door gefascineerd is geweest. Ze droomde er altijd al van om een plaat op te nemen op de manier waarop toen muziek werd gemaakt. Tijdens de corona-periode was daar eindelijk tijd voor en samen met The Magnificent Seven maakte ze opnames voor deze plaat in de Daft Studio.
Het album begint met nummers uit de eerste ep I’m Fine waarin De Greef streefde naar een sober, uitgepuurd, elektronisch geluid. Uit deze ep komt het prachtig ingetogen duet en titelnummer dat ze opnam met Gregory Frateur (Dez Mona). In Call, dat ze opnam met Gustaph, horen we 80’s soul en dat geldt ook voor het meeslepende Paris. Het sobere Night Cruising is het laatste nummer van de eerste ep dat op het album is beland.
Uit de tweede ep Sea Of Trees komen nummers die meer geschikt zijn voor de dansvloer. Zoals het catchy Walk For Miles, waarvan je denkt dat het elk moment kan open knallen, maar dat gebeurt uiteindelijk niet. Een knappe, sensuele track. Het titelnummer van de ep knalt wel open, zij het op een redelijk ingetogen manier. Italo Hiphop is dan weer pure 80’s funk van de bovenste plank, net zoals het groovy Come Out And Play.
Dan gaan we naar de derde ep Nocturne waar meer jazzy songs op staan. Het aanstekelijk titelnummer mocht daaruit zeker niet ontbreken. Tussen de nummers van die ep staat Hurricane, een dijk van een song waarin Lien echt schittert met haar prachtige stem.
Het thema van Dragons doet ons wat aan Nina Simone’s Sinnerman denken, en ja dat nummer klinkt wederom heel groovy. Warmer zou goed passen in de Stax en Motown catalogus; een mooie, warme soultrack. Nog meer soul krijgen we in Already, al horen we hier de meer groovy, uptempo versie van het genre.
Afsluiten doet ze met het prachtige No Strings Attached dat Lien solo brengt op piano en waarin ze enkel tijdens het refrein wordt bijgestaan door achtergrondzang.
Het is een knappe plaat geworden waarin Lady Linn haar brede muzieksmaak volledig tot zijn recht komt. Zo krijgen we een heel divers en fris album met alleen maar topnummers. Perfect materiaal voor de zomerfestivals.
Op 31 mei stelt Lady Linn het album voor in Het Depot in Leuven.
