Met een bandnaam als 3’Ain maak je het de gemiddelde niet Arabisch sprekende fan niet makkelijk om aan vrienden te vertellen dat je net hun nieuwe album gekocht hebt of dat je naar een fijn optreden gaat. De naam verwijst naar de 18de letter ‘ain’ (ﻉ) uit het Arabische alfabet en wordt uitgesproken als “aa-jien” waarbij de je de “aa” klank zo nasaal mogelijk uitspreekt en de nadruk legt op “jien”.
Diezelfde letter wordt in sms berichten vaak als een 3 getypt en het leek het trio dan ook fijn om de twee te combineren in hun bandnaam.
Een trio dus met de Syrische Belg Yamen Martini op trompet, Otto Kint aan de contrabas en Piet Maris op accordeon. Zelf noemen ze hun muziek worldwide jazz met Oosterse invloeden. Je zou het ook jazz met wereldwijde folk invloeden kunnen noemen; of niet natuurlijk.
De kiemen van de band werden gelegd in 2015 toen Yamen Piet Maris leerde kennen. Wat later werkten ze samen aan de muziek voor een theatervoorstelling en in 2019 vervoegde Otto Kint de band. Et voila 3’Ain verliet de muzikale moederschoot.
Na een ep die in het onfortuinlijke 2020 verscheen, is dit het debuutalbum dat werd opgenomen in de studio van De Grote Post in Oostende wat meteen de link met de zee (in de titel) verklaart.
Het album bevat negen vrij gesloten nummers waarin het solospel van de trompet vaak centraal staat, dat regelmatig wordt vastgeklonken aan de accordeon. De melodische contrabaslijnen vormen de lijm die de twee samenhoudt en die een verzachtende zalf over (of onder) het riet- en blaasinstrument legt. Geen slagwerk dus wat het folkgevoel versterkt en zorgt voor het wat hermetische geluid.
Soms verscheept de band naar Zuid-Amerika zoals in Tango Soleil Du Nord, een andere keer gaat het oostwaarts zoals in Mayaaze of opener Schuimkop waarin de accordeon in het begin zelfs even klinkt als een didgeridoo. Nog een andere keer gaan oost en west hand in hand zoals in Perron O. Kwestie van de spanning er in te houden.
Let ook op het subtiele gebruik van gesamplede omgevingsgeluiden die de link met de zee onderstrepen. Of minder subtiel in intermezzo (ambiance Meeuwettes).
Het album werd geproducet door Piet Maris. De opnames werden in goede banen geleid door Viktor De greef en Sam Serruys. De mix was in handen van Dries Van Ende (Zinnema, Brussel) en de mastering van de alomtegenwoordige Uwe Teichert (Elektropolis).
