Het Vlaamse Kameel speelde zich al een ferme reputatie bij elkaar en gooide hoge ogen met de platen Barkas en Trugschluss. Tijd voor een stapje hoger op de tredes dacht de band en zie, daar is Variomatic, een plaat die nog straffer is dan wat eraan voorafging. De logica zelve dus dat mensen als Rudy Trouvé, Tim Vanhamel en saxofonist Joppe Bestevaar (onder meer Brussels Jazz Orchestra, Solak, Camp Rebecca) stonden te springen om als gast te mogen opdraven.
De derde plaat van Kameel is dan ook geen doorslagje van de twee voorgaande. Het gevoel en de uitstraling wel maar de aanpak is toch anders. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van analoge synthesizers, van arpeggiators en elektronica tout court. Deze uitbreiding van het geluid zit echter de eerder vintage te noemen sound van de band niet in de weg. Het is en blijft experimenteel aandoende jazz met een ferme scheut exotica en bij momenten verrassend dansbaar.
Bij een eerste beluistering hadden we wat moeite met de stemmen die in een paar nummers opduiken. Het leek ons een beetje te mellow, te doorsnee. We verkozen de instrumentale nummers en waren daarbij meteen mee met opener Miss Emma. We waren om van bij de eerste noten en dat bleef zo gedurende het hele album, op die zang na.
We geven echter niet op. Als een band als Kameel bewust die bepaalde stem kiest moet daar een reden voor zijn. Zo niet, dan zou er ergens iets niet kloppen want de muziek is gewoon heerlijk. Meerdere keren na elkaar luisteren dus en stilaan begon het allemaal door te sijpelen. Toetsenist en bassist Hans Mullens, gitarist Patrick Steenaerts (ook Yevgueni) en drummer Geert Roelofs weten namelijk, zelfs al improviserend, exact wat ze willen bereiken.
Een stukje tekst als “A chainsaw sings a song, I whistle along. Ding dong ding bell, my baby’s in the well”, gezongen door Vanhamel in het nummer Tales From A Sinister Farm trekt ons helemaal over de streep. Het klinkt allemaal zacht en aimabel maar het heeft een onderhuidse sinistere toon die ons prima bevalt. Schijn bedriegt, en dat is zo bij elk nummer waarin de menselijke stem zijn intrede doet.
Bovendien verruimt Kameel met de gekozen gasten, die allen al hun sporen meer dan verdiend hebben, het muzikale palet dat alsmaar ruimer gaat, van jazz en improv naar kraut en electro. Woorden schieten eigenlijk tekort voor deze plaat dus we gaan ze gewoon nog eens opzetten en hopen van jou hetzelfde.
Opgelet: voor de eerste tweehonderd kopers is er een extra plaat beschikbaar, waarop Kameel in kleine bezetting, alleen Mullens en Steenaerts, lustig aan het experimenteren gaat. Geen stemmen hier, wat al geen struikelblok kan vormen. Wel ongebreideld proberen en naar buiten komen met wat gefriemel zou zijn bij veel bands maar hier tot heerlijk tegendraads te boek komt te staan. Het zijn nummers die de basis kunnen vormen om te spelen in een ruimere bezetting. Sterk is dat de stukken werden geïmproviseerde ergens in Hasselt op 29 mei van dit jaar, zonder veel voorbereiding. Gewoon doen en spelen, wat nogmaals bewijst wat voor klasbakmuzikanten we hier aan het werk horen.
Facebook Kameel – Facebook Pang Pang – Bandcamp Pang Pang
