K R U I P, we hebben het ondertussen al lang opgegeven om te onthouden achter welke letter een spatie – en hoeveel ervan – moet worden gezet, maar gelukkig heeft een pc een copy-paste functie. Die is gelukkig achterwege gebleven bij de muziek die Marc Neys en Peter Verwimp maken.
Bij 1000 Stukjes denk je natuurlijk aan een puzzel en dat is de opzet van de titel. Puzzelstukjes die ons leven vormen in verwarde tijden. Maar de titel past ook bij hun muziek, want als er één ding onmogelijk is dan moet het toch wel het vinden van de juiste stempel zijn die bij K R U I P past. Zelf houden ze het op een combinatie van indierock, popdub, gothic en crossover-pop.
Of dat allemaal klopt? Een beetje wel, ook al is K R U I P een zeer eigenzinnig beestje. Nederlandstalig met teksten die toch een paar draaibeurten vergen vooraleer je weet waarover het gaat, als je het al kan vatten. Niet dat dit per se hoeft, want de muziek spreekt voor zich. Die is dansbaar, maar een tikkeltje donker. Het is moeilijk om niet te denken aan Aroma Di Amore, maar je kan er donder op zeggen dat het zalvende cynisme van Elvis Peeters een invloed had op het duo.
De muziek van K R U I P is te nemen of te laten, een tikkeltje oubollig wel, hoewel dat laatste niet per se negatief hoeft te zijn. Muziek waar je veel in hoort, van Massive Attack-achtige trip hop tot noise-uitbarstingen die tot het Michael Gira-universum behoren. Of zoals ze zelf zingen “We dansen zonder ziel, we dansen zonder licht”, en wie weet daarom perfect passend bij het trauma dat onze aardbol is geworden.
