In de jaren ’80 hoorden we zijn werk in zijn projecten Absent Music, June 11, Canto De Mundo en The Misz. Als een sonische architect lanceert Jan Van Den Broeke nog steeds tracks die actueel raak zijn, in een mix van synth-art-pop en ambient in downtempo minimal sounds.
Na zijn 2 retrospectieve lp’s 11000 Dreams (2017, Stroom) en Lost and Latest (2020, EE Tapes), weet hij nu tijd en verlangen te verklanken in 10 ongepubliceerde nummers. Filmische verhalen over herinneringen, de reis door het leven, het verstrijken van de tijd, het brandende verlangen, de pijn, de moed en hoop… en enkele rustgevende wondermomenten. “Keep on dreaming”, geeft hij mee, bij de verspreiding van Time And Desire. En dat blijkt geen opgave. In de negen tracks van June 11 en één nummer van Canto De Mundo dromen we verder, in een versmelting van elektronica, akoestiek, samples en stemmen.
Zelf nam Jan de elektronica, gitaar en vocalen voor zijn rekening, met echo’s van zijn projecten uit de jaren 80, maar vooral in een mooie samenwerking met zijn muzikale vrienden Helena Legaz Torregrosa (zang), Hilde De Clercq (shaker, cajon, darbuka), Stephan Barbery (gitaar), Philippe Van Keymeulen (baritonsax, sopraansax, regenpijp, darbuka). Ze vatten het leven, de muziek en de poëzie samen, terwijl de tijd vervaagt.
“Ik ben op een reis, die vele jaren kan duren. Ik heb een ziel, die erg oud kan zijn.” Geïnspireerd door het boek The Unseen (Jacobsen, 2013) en het reisgedicht Ithaca (Konstantinos Kaváfis), klinkt The Flat Horizon aanvankelijkzo vlak als de kim maar kan zijn. Het nummer zwelt – in zijn net iets meer dan drie minuten – aan, met een sluimerende soundscape en warm gitaargetokkel tot een met zonsopgang gevulde einder die met eigenzinnige geluidsaccenten ontwaakt.
Sober aangeslagen toetsen klinken avontuurlijk. I’m Harriet. Een vrije, Afrikaans vrouw spreekt. Het is de soundtrack van mensenrechtenactiviste Harriet Tubman. Een vroege vrijheidsstrijdster in de strijd tegen slavernij en de strijd tegen onrecht en ongelijkheid die ook vandaag nog niet uitgestreden is. En toch is het een optimistische track, die vooral de strijdvaardigheid en dapperheid van activisten zoals deze dame weet te vatten.
Een uitheemse liefdesdroom, lijkt het leven. La Vie Est Une Rêve kreeg in zijn dromerige ambientsfeer ook knap warm toetsenwerk mee, gedragen door een natuurlijk klinkende ritmepartij. De vocalen van Jan, naast die van Dita Kotaj, in een tekst die zijn inspiratie vond in het gedicht Liebst Du Um Schönheid (Friederich Ruckert).
Veel klassieker geïnspireerd en met een bepaalde archaïsche theatraliteit in blazers, belletjes, bliepjes … klinkt Julia Margaret Cameron. Een wals als ode aan de Britse fotografe Cameron (1815 – 1879), die bekend was om haar tableaux vivants en soft-focus close-ups. Hoe zij tijd en verlangen in beeld wist te brengen met haar werk, zo doet Van Den Broeke hetzelfde met deze tracks vol herinneringen.
Als voorloper op dit pas verschenen album, kregen we reeds No Worries / Libera Amor uit Time And Desire, die als single verscheen. Een nummer dat gecreëerd werd in de periode dat het eind van de pandemie in zicht leek te komen. Een moment dat de muzikanten aangrepen om opnieuw te vieren, zoals alleen muzikanten dat kunnen: door samen te komen, te creëren en te spelen. Voorzichtig. Rustig. Warm. Genietend. Met jazzy elementen die zich een warme weg blazen doorheen de elektronische soundscapes. “Send out love”.
Memories #2 is de afgeleide van Memories, één van de eerste tracks die Jan met zijn June 11-project uitbracht. Hij draagt deze track op aan zijn vader. Gevuld met melancholie, zijn herhalingen sterk in dit nummer. Eentje met weerbarstige vocalen, gevolgd door een mooi zacht uitdeinen.
Als een keerpunt, laat The Breaking Wave hoopvol lichtgevende klanken los over de ‘kleine gelukjes’. Toen Jan in 2019 met zijn geliefde Martine door Zuid-Engeland fietste, bezochten ze het huis van Virginia Woolf en las hij haar To The Lighthouse (1927), waarin het vaak rond slechts een eenvoudige vraag gaat: Wat is de betekenis van het leven? En dat deed Jan denken aan een gedicht van Herman De Coninck over die kleine, wonderlijke geluksmomentjes in het leven.
Je Trébuche Pas #1. We struikelen, we vallen, maar dit nummer aarzelt geen seconde in zijn souplesse om door te gaan. Klanken verglijden in de vocalen en omgekeerd.
Voor zijn kleinkinderen Joan en Jackie, schreef hij Stable Heart. Fragiele magie twinkelt tussen de tekst over breekbaarheid, grootse dromen en stevig in het leven staan.
Eno-de Sela #2 is die enige Canto de Mundo-track op dit album. Dat is niet zo heel verwonderlijk, aangezien de band maar 2 optredens had, op éénzelfde dag. Gent, 2019. De sfeer toen, de opnames en vooral de vriendschappen lieten Jan niet los. Een nummer gebaseerd op Spider And I van Brian Eno en teksten van Lhasa, die te vroeg het leven liet in 2017. Een nummer vol emoties die horen bij afscheid nemen. Van de zachte tranen tot de ruwere, bittere weerstand.
In een sobere minimalsound zoveel emotie verwerken is een kunst. Dit album gevuld met maatschappelijke en persoonlijke herinneringen is een kunstwerk en laat in iedere adempauze horen dat we het leven maar best leven alsof het een kunstwerk is. En verder moeten durven dromen dan het kader waarin men dat ophangt. Als inhoud en geluid op deze manier kunnen versmelten, vinden verlangen en tijd mekaar zonder twijfel…
Time And Desire is digitaal en in beperkte oplage van 350 gesigneerde exemplaren op vinyl verschenen (verkrijgbaar via Bandcamp en in de betere platenzaak).
