Stel je voor dat je van de club komt. De avond was geweldig en nu ben je moe, maar je bent nog een uur onderweg om thuis te komen. En dan komt de nieuwe muziek van Jaan Hantson op de radio. Melancholische zang op dynamische dancebeats. Het laat je met je vinger op het stuur tikken. Uiteindelijk rijd je niet naar huis, maar naar het strand, stapt uit, gaat in het zand zitten, trekt je schoenen en sokken uit en op een gegeven moment sta je op en ga je weer dansen. Tot de zon opkomt.
Jaan Hantson leerde op jonge leeftijd piano spelen en werd daarna muziekproducer. We kennen hem als songwriter van melancholische popsongs met een vleugje trip hop erin. De nieuwe muziek leerde dansen in Berlijn. Van de minimale techno daar. Misschien zul je niet meteen opspringen en dansen. Maar je zult wel met je vingers of voeten tikken. Onbeweeglijkheid is geen optie.
Je kunt de ep ook op de achtergrond afspelen terwijl je studeert voor je volgende examen. Omdat het bijna continu grooved, maar niet irritant is. Jaan Hantson vertelt je zijn verhalen en indrukken over de beats heen, maar hij beukt niet met de deur in huis. En dat leidt ertoe dat je aan het eind van de ep weer op de startknop drukt en opnieuw luistert. Of het nu op het strand is na een nachtje feesten. Als je al gedanst hebt, maar nog niet het strand bent gegaan, of aan je bureau, of tijdens het koken… maar niet in de supermarkt! Daar is deze muziek te onconventioneel voor.
Spijtig dat zus Saar Hantson niet echt zingt op deze ep want de samenwerkingen tussen broer en zus waren hoogtepunten. Voor de rest zijn we duidelijk voor de verandering. Je vindt ons om 4 uur op het strand. We zitten in de auto met de deuren open. En luisteren naar de Wish you were here van Jaan Hantson.
