Een dikke minuut duurt het voor het nummer en het albumdebuut van Ila openbarst. Glory doet dit in alle glorie, maar het nummer eindigt beheerst zoals het begon, mooie sfeervolle appetizer. Ila gunt ons een blik over haar schouder in de spiegel.
Make It Easy – vooraan – en All Again – achteraan op de plaat, waren evidente singles, de nummers met het meer catchy chorus en geslaagde introducties tot het album.
In Reverie laat Ila wat Oosters klinkende wendingen horen in de zanglijn, maar ze blijft een kind van de grunge, een verre nicht van Kurt Cobain, waar ze al openlijk haar liefde voor betuigde. In 30 jaar zonder Cobain (was te zien op Canvas en nog op VRT Max) was ze de enige artieste die er iets van bakte en er in slaagde Cobain deftig te coveren, geen evidentie.
Atonia kabbelt, maar mist wat weerhaakjes, Are You Happy For Me, is een kort intermezzo met strijkers. Home is te voorspelbaar stil-luid en repetitief. Oei, dat gaat hier toch niet doodvallen halfweg de plaat?
Gelukkig eindigt de plaat sterk. Heel sterk.
Kill My Mind gaat all in, en de spanningsboog staat hier wel strak. Ben Anlamam (ik begrijp het niet, zegt Google Translate, ons nog meer verwarrend) is het enige nummer op de plaat dat integraal in het Turks wordt gezongen, maar de tekst niet begrijpen stoort ons geen millimeter. Geschreven naar aanleiding van de aardbevingen in Turkije grijpt het ons aan zoals die ongewenste trillingen de Turkse gemeenschap raakten. Alle wanhoop en urgentie spatten er af. Niets op af te dingen, een ruwe diamant!
The Sun start met ingehouden spanning, loopt dan lekker voort en heeft een refrein dat vlot over de twee eerste singles van de plaat gaat. “I love you, I love you, I’ll lie.” Wow, wij jou ook, Ilayda Cicek. Niet gelogen. Toptrack!
Pleasures is slepend, spokend, en laat de band toe zijn veelzijdigheid te tonen. Ila is immers een trio met Cas Kinnaer op drums en Sam Smeets op tweede gitaar en bas. Hier kijken we naar uit live!
En na All Again, weer met grunge-vibes, sluit Grime de plaat rustig af. Ilayda kan niet alleen schuren, maar laat haar stem hier melodieus indruk maken. Een open einde aan de plaat…
Ila schudt met deze langspeler het label van de Nieuwe Lichting 2022 definitief van haar af. Niet elk nummer op de plaat vinden we even sterk, maar de sandwich begint en eindigt vooral beresterk. Kus van de juf, en een bank vooruit.
Ila stelt Ayna (wat spiegel betekent) voor in de Trix op 2 mei en is de volgende maanden overal ten velde te zien en horen.
Website | Facebook | Instagram
