Half Asleep is het soloproject van de in Brussel residerende Valérie Leclercq die sinds 2003 een resem albums uitbracht op fijne labels als Humpty Dumpty en Matamore. In 2012 maakte ze de plaat You’re Not Mad, You’re Just Lonely met de Parisienne Delphine Dora, die een indrukwekkende carrière als improvisator heeft uitgebouwd.
Ambitieus is Leclercq, zeker als het over haar muziek gaat. The Minute Hours / Les Heures Secondes is er eentje waar ze een decennium aan werkte, soms met en soms zonder een muzikale vriendenkring. Lekker thuis bezig zijn met piano en gitaar wanneer het uitkomt en de creativiteit het hoogst is. Een hele resem mensen werkten sporadisch mee om haar ideeën, geënt op de middeleeuwse getijdenboeken, vorm te geven.
Het zorgt voor een bevreemdend en tegelijk intrigerend stel nummers die voortdurend alle kanten opgaan. Beetje jazz, wat Canterbury-scene, vlagen postrock, akoestische uitspattingen doorspekt met veldopnames en etherisch aandoende stemmen, het zit er allemaal in.
In eerste instantie is het even wennen, maar hoe meer we de tien nummers de revue laten passeren, hoe beter we ze vinden. Dit is dan ook muziek, en dan zeker dit album van Leclercq, die wat tijd vraagt om door te dringen. Onthaasting tot schoonheid verheven, het is waar Half Asleep het best in is. Niet echt met beide voeten in de realiteit, maar ook niet helemaal in een onbereikbare droomwereld. Gewoon ergens tussenin, waar het heerlijk vertoeven blijkt.
