Slowcore, of voor sommige sadcore, we hadden niet eens door dat dit genre anno 2025 nog gemaakt wordt, maar dus zeer populair in de jaren 90. Voor wie het hoort donderen in Keulen, noteren we nog eens graag dat dit genre gekenmerkt wordt door een rustig tempo, minimale instrumentatie en sombere zang. Precies wat Grondstof doet dus.
Muziek voor trieste treurwilgen? We hebben geen flauw idee wat Sander Verreycken, Jonas Schröder en Lisa Durnez buiten het repetitiekot uitspoken, maar een uitbundige polonaise neerzetten in het lokale café zit er volgens ons niet in. Ook al zou dat kunnen natuurlijk.
Grondstof ontstond zoals vele projecten tijdens de beruchte coronajaren. Een mens moet nu eenmaal iets doen, muziek componeren bijvoorbeeld. Ze hebben ondertussen reeds op de planken gestaan in de Cabron in Antwerpen en er is onlangs zelfs een ep uitgebracht. Come Back is te vinden op Bandcamp.
Naast elektronica, viool, slome drums en een ietwat klagerige stem is de trage gitaar het belangrijkste element van de drie songs. Langzaam opbouwend zonder dat het echt ontploft, maar wel altijd de schoonheid behoudend. Precies zoals Low, Karate, Reiziger of zelfs Galaxie 500 het deden. Het zijn dan ook vier iconische namen waarmee je Grondstof mag vergelijken.
En jawel, het is reeds eerder gedaan, maar so what? Mensen veren ook nog altijd recht als ze voor de zoveelste keer een voetballer een schot naar de goal zien richten, dus laat ons even juichen – en wenen – voor Grondstof.
[bandcamp width=100% height=42 album=1363777538 size=small bgcol=ffffff linkcol=0687f5]
