Ook al woont en werkt Pierre Goudesone al sinds de jaren ’80 in Brussel toch kan hij zijn geboortestad Oostende niet loslaten. Daarom besloot hij een aantal jaar geleden om met zijn eigen project Goudi een andere weg in te slaan. Na verschillende nummers in het Engels en Frans greep hij terug naar zijn moedertaal en ‘croont’ hij nu in het Oostends.
Normaal gezien moest dit album twee jaar geleden het licht zien maar door corona liet de release op zich wachten. Daarom ook verschenen zeven van de elf songs op deze plaat voordien al als single. We hadden dus al een goed beeld van welke richting Goudesone met deze plaat uit wilde gaan.
Elke song op dit album is een stijlvol pareltje dat zich situeert tussen de ingetogen songs van Serge Gainsbourg, Daan en Bryan Ferry. Elk nummer is tot in het detail uitgewerkt en heeft een breed klankenpalet. Hier en daar horen we wat reggae beats die worden afgewisseld met lazy triphop tempo’s maar Goudi heeft zijn eigen genre en daarom willen we zijn muziek zeker niet in vakjes stoppen.
Goudesonne blikte het album in samen met Ron Reuman (die vroeger met Pierre samenwerkte in de band Speaking-T), Axl Peleman, Joachim Saerens (Selah Sue), Hans Helewout (Elisa Wout), Luc Van Lieshout (Tuxedomoon, Flat Earth Society), Laurent Stelleman (die ook deel uitmaakte van Flesh & Fell waar Goudesonne ook bij speelde) en zijn zoon Igor die ook naam maakt als rapper IX. Hij liet zich met andere woorden omringen door klasbakken van muzikanten en dat hoor je op elke song. Alles is perfect gedoseerd zodat het album zo goed als perfect klinkt.
Goudesone heeft er goed aan gedaan om te switchen naar het Oostends. Niet dat hij in een andere taal niet goed klonk maar nu heeft hij een eigen, herkenbare stempel. Met Oostende mag hij zeker uitpakken. Het is een album om trots op te zijn, vol variatie en kwaliteit. We hebben heel lang moeten wachten op het debuut van Goudi in zijn moedertaal, maar het loonde de moeite. Het is een prachtplaat die je ontroert met een lach en een traan.
