Het zijn zaken die we soms vergeten, maar tijdens WOII stierven 6000 burgers door de bombardementen van de geallieerden. Dat klinkt raar, maar het doelwit van de Amerikanen en de Britten waren vaak spoorwegen zodat de Duitsers moeilijker hun troepen konden verplaatsen. Wie dicht bij zo’n spoorweg woonde, was dus vaak de pineut. Ellende veroorzaakt door friendly fire, of hoe noemen ze die onzin? Het werd het onderwerp van de documentaire Bommen Op België die geregisseerd werd door Ingrid Schildermans en Bavo Strobbe.
Daar heb je natuurlijk ook muziekjes voor nodig en die werden geleverd door Gianni Marzo die hiermee niet aan zijn proefstuk toe is. De muzikale duizendpoot die we kennen van Isbells, Marble Sounds, Ansatz Der Maschine en zijn solowerk, maakte al eerder soundtracks voor Canvas-programma’s.
Het probleem met dit soort composities is dat ze wel wondermooi zijn, maar vaak niet uitgebracht worden wegens “niet commercieel genoeg”. Gelukkig is dat voor Marzo’s soundtrack anders. Dat Gianni als geen ander meeslepende, trieste liedjes kan componeren weten we al jaren, zeker na zijn soloproject The Vessel.
Bommen Op België is een volledig instrumentaal album met 19 losstaande nummers die toch één perfect geheel vormen en waarin je de angst voor de dood bijna iedere seconde hoort weerklinken. Marzo maakte de nummers op bijzondere wijze. Hij bekeek de documentaire beeld voor beeld en op basis van zijn buikgevoel koos hij welk instrument het best bij een beeld paste.
Eens hij het geschikte muziekinstrument in handen had, begon hij dan te improviseren. Het resulteerde in stukjes die hij zelf klaagzangen noemt. Experimenteel, want dat is nu eenmaal zo bij dronemuziek en te vergelijken met wat Dirk Serries of CHVE doen. Meeslepende en helemaal geen moeilijke muziek, waarbij elke track een verhaal vertelt, in dit geval over angst en verdriet. Toch zijn de nummer, aldus Gianni, ook een beetje zalvend…
