Terwijl de voorrondes voor Sound Track 2025-2026 volop bezig zijn, mogen we jou met veel plezier de debuutep van een van de laureaten van de vorige editie van het kansenparcours par excellence voorstellen.
Singer-songwriter Emma Hessels passeerde hier natuurlijk al eerder de revue. Bijvoorbeeld met haar single Insular die onze collega toen vergeleek met werk van Lianne La Havas, Arlo Parks of Laura Mvula. Zelf haalt Emma Hessels referenties aan al Laura Marling, Damien Rice, Big Thief maar ook Aretha Franklin, Nina Simone en Richie Havens.
Zes nummers staan er op Constant Distance met als muzikale rode draad de warme, wat hese stem van Hessels en een folky sfeer die af en toe wordt opgefrist met wat soulscheuten. Wat de stem van Emma zo geweldig maakt is de authenticiteit ervan. Nooit krijg je het gevoel dat ze doet alsof, of valt ze terug op irritante stemtrucjes waar sommigen blijkbaar nooit genoeg van krijgen. Emma is gewoon zichzelf. Onze eeuwige dank daarvoor!
Tekstueel gaan de liedjes over afstand. Figuurlijke afstand welteverstaan: de afstand tussen jou en mij, wij en zij, ik/jij en de rest van de wereld. Vaststellen dat die afstand er is, resulteert bijna automatisch in het verlangen om dichterbij te komen en een brug te slaan. En hoewel Emma de nummers niet per se vanuit een bepaald concept of thema schreef moest ze achteraf wel vaststellen dat die thematische link er wel was. Of hoe je als kunstenaar soms veel over jezelf leert door je eigen werk eens vanop een afstandje te bekijken!
In de eerste drie nummers op de plaat (Always Lost, We Know en Insular) horen we de Hessels zoals we haar live bezig zagen tijdens de slotdag van de vorige Sound Track editie. Vanaf Aretha (een ode aan…) trekt Hessels de productie stilaan verder open en horen we hier en daar wat gospel-invloeden binnensijpelen aangevuld met een sprankeltje Joni Mitchell. De deur die op Aretha op een kier werd gezet gaat verder open in Woollen Women om tenslotte uit de hengsels te gaan tijdens slotnummer Breaking waarin Jaspe Azabe, halverwege het nummer, een gedicht voordraagt. Over de noodzaak van het addendum aan dit nummer valt te discussiëren maar het siert Emma dat ze wat risico’s durft te nemen.
Hadden we trouwens de prachtige trompetklanken van Marthe van Droogenbroeck al vermeld (check bijvoorbeeld het einde van Woollen Women)? Bij deze!
Constant Distance is een stevige binnenkomer van een artiest die aan het begin staat van een veelbelovende carrière. Is dit de perfecte plaat? Neen en gelukkig maar, niets zo erg als aan het begin van je carrière al je hoogtepunt bereiken!
02/11 – Luxor, Arnhem (NL) (support Courtney Marie Andrews)
28/11 – On the Radar, CC Mechelen
04/12 – Trix, Antwerpen
14/12 – Duyster Festival @ Cactus, Brugge
Facebook – Instagram – Spotify
