Uit een deeltje Melting Time en Lagüna kwam Disorientations voort, de Antwerpse postpunkband van Niels Elsermans (zang), Tomas Serrien (drum) en Lukas Van Camp (bas), die ondanks hun bandnaam volgens ons toch wel helemaal de juiste richting uit gaat. De valkuil om gewoon meer van hetzelfde te laten horen, ontweken ze vakkundig, want ook al blijven ze binnen dezelfde sfeer, toch horen we een eigen sound.
In november 2019 kregen we hun debuutsingle Close To Disappearing te horen en iedereen was het erover eens: die kondigde meteen mooie vooruitzichten voor 2020 aan. Een uptempo postpunknummer met de nodige kracht en groezeligheid, waarin het drumwerk naast de klassieke eightiesritmes ook dankbaar experimenteel andere uithoeken verkent.
Deze single werd de titeltrack van Disorientations’ pas verschenen debuut-ep, waarop we nog drie nieuwe tracks vinden. In het grimmige Hold On uit machteloosheid en teleurstelling zich in een rauwnijdige meeslepende sound met oplopende spanning, waarin de zanglijn van Niels glansrijk de hoogte in gaat en zelfs hier zijn ruwe stevigheid blijft uitschreeuwen tot het einde.
Baldadige drums en snaren dagen in Collide sensueel uit en drijven het nummer een aantal keer tot eclectische hoogtepunten. Een knappe opbouw, zonder dat dit nog maar even het gevoel zou durven geven glad afgewerkt te zijn. Heerlijk. En dat geldt even goed voor Still, waarin traagstevige drumslagen de pijn die we horen in de triggerende snaren en zanglijn versterken. Of hoe wanhoop en onrust toch in iets enorm moois omgezet kunnen worden.
Knap hoe de stem van zanger Niels in de vier nummers bijna telkens een andere zijde toont en de instrumenten vol en rijk dicht tegen je aanschuren. Rauw, luid en krachtig.
De ep is digitaal verschenen en op cassette bij het label WooL-E-Tapes.
Je kan Disorientations live zien op :
6/2 Supersonic, Parijs (FR)
28/3 Le Zorba in Parijs (FR)
15/4 Afsnis in Gent
17/4 0.666 in Oostende
