Wie vindt dat Dead Can Dance hun postpunkroots al lang vergeten zijn en zich teveel focust op wereldmuziek, is bij Deleyaman aan het juiste adres. Aret Madilian en Beatrice Valantin maken sinds 2000 een combinatie van postpunk, ambient, Anatolische muziek en coldwave onder de naam Deleyaman. Madilian heeft een donkere, warme stem die dicht in de buurt komt van die van Brendan Perry. Valantin klinkt niet zo indrukwekkend als Lisa Gerrard, maar heeft wel een mooie, warme, zachte stem die perfect past bij de donkere, folky songs die het duo maakt.
The Sudburty Inn is het negende album van dit duo. Een deel van de teksten is gebaseerd op de Tales Of A Wayside Inn, een verhalenbundel van Henry Wadsworth die zijn verhalen baseerde op waargebeurde verhalen van zeven reizigers die elkaar ontmoetten in The Sudburry Inn in Massachusetts.
De andere teksten werden ontleend aan dichters Paul L. Dunbar, Sara Teasdale, Emily Bronte, Paul Verlaine, John Brereton en frontman Madilian. Voor deze plaat kregen ze versterking van Artyom Minasyan op duduk, Eric Plandé op tenorsax en fluit, Pierre Baillot op sopraansax, oud en bansuri, Madalina Obreja op viool en Benoit Fournier op drums. Pianist Jules Maxwell (Dead Can Dance, Lisa Gerrard) is te horen als gast op Another Evening.
Net als Dead Can Dance mixt Deleyaman dus ook invloeden van wereldmuziek en middeleeuwse stukken in hun composities. Af en toe is er zelfs een jazzvibe te ontwaren. Maar het blijft wel donker, mysterieus en sfeervol; de nummers liggen in de lijn van wat Dead Can Dance in de jaren ’80 uitbracht. Toch is de sound van dit duo eigen en origineel en blijft het een volledig album boeien en verwonderen.
Vorige maand stelde Deleyaman hun album al voor in Art Base in Brussel maar ze beloven dit jaar nog eens terug te komen. We kijken er alvast naar uit want The Sudbury Inn is een prachtige, warme langspeler met mooie, ingetogen en melancholische songs.
