De Leuvenaars van Cuberdon weten wel hoe ze onze aandacht kunnen blijven genereren. Na de twee singles Gizmo, Pt 1 en 2, krijgen we nu nog drie extra tracks op ons bord die dan samen hun debuut ep vormen.
Instrumentaal en beklijvend net zoals die twee singles dus, mag het véél te korte Whirl de ep openen. Donkere en melancholisch melodieuze gitaren, wollig warme drums en mooie diepe bassen (luister door speakers verdomme !) die eigenlijk meer als intro fungeren voor de mokerslag van Viscous die er meteen op volgt. De gitaren worden behandeld met grofkorrelig schuurpapier en houden het midden tussen Hendrix en The Edge, uitbundige drumroffels op de toms, om dan halverwege toch weer een dynamische break in te lassen die dient als buffer om ons naar de majestueuze grand finale te leiden.
Eunice vangt aan met een flitsende baspartij en heerlijk feedbackende gitaar, die nadat de drums de track weer op dreef hebben gebracht, de staccato noten van de bas gaat volgen. Het is vooral erg knap dat we toch steeds iets als een song ontwaren in de composities van deze heren. De ep wordt dan afgesloten met de twee Gizmo’s waarvan je onze tekst en uitleg hier en hier kan vinden. Helaas voor hen wordt instrumentale muziek nog steeds erg stiefmoederlijk behandeld, nochtans hebben ze alle kwaliteiten in huis om hoge toppen te gaan scheren.
