De Brit Bill Ryder-Jones was als jonge tiener al de mede-oprichter en leadgitarist van het guitige The Coral vóór hij als singer-songwriter succesvol solo ging en daaropvolgend even geslaagd producer werd van o.a. Arctic Monkeys en Michael Head. Neem het meesterwerk Dear Scott van deze laatste er dus ooit ook maar eens bij. Daarin heeft hij bovendien een cameo in de song … And The Sea…, waarin hij een stukje Ullysses van James Joyce voorleest.
Gewapend met dat pak technische muzikale bagage en vijf jaar na zijn vorige soloplaat brengt Ryder-Jones nu trots dit Iechyd Da uit, door Google voor ons bemoedigend uit het Welsh vertaald als “Gezondheid! Proost”. Verder ook nog de net zo hartelijk klinkende slotsong in ’t Welsh: Nos Da (Welterusten).
Van Ryder-Jones is nochtans geweten dat hij al van kinds af zwaar getraumatiseerd is toen hij zijn broer Daniel een gruwelijke doodsmak zag maken vanaf een klif. Sindsdien wordt hij geteisterd door depressies, paniekaanvallen en agorafobie. Ook recenter nog was er een niet aflatende stroom muizenissen, relatiebreuk en het koortsachtig weer recht krabbelen tijdens de coronalockdown. En dan nóg dit alles imponerend, stijlvol en statig muzikaal kunnen uitspreiden op het haast optimistische, hoopvolle klanktapijt van Iechyd Da.
Hoe fragiel, bijna fluisterend en vol melancholie hij daar ook staat, vanuit zijn ongrijpbare droefheid vloeit alles rustig en relaxt naar je toe. Alles is heel divers ook, met die met samples, spoken-word intermezzo’s, violen en sierlijke piano opgesmukte ballades, tot en met die jengelende brokken folkrock en pop. Je vangt heel verscheiden flarden op van verrukkelijke Coldplay, Grandaddy, Mercury Rev, Pavement of weelderig georkestreerde Sufjan Stevens. En koren, ja, aangrijpende, verheffende kinderkoren, zo op We Don’t Need Them of Nothing to Be Done.
Tal van songs over vele variaties van liefde en vriendschap. Valse romantiek in het bedwelmende I Know That It’s Like This (Baby), verpakt in luchtige sixties pop, die na de ritmeverandering halverwege op- en neergaat door zelftwijfel. Het ontroerende A Bad Wind Blows in My Heart Pt. 3 is een terugkeer naar zijn tweede solo-album. Het zit vol intense Coldplay-piano. Part 1 en 2 stonden op het gelijknamig album van 2013 en nu vormen ze een prachtig drieluik. Wie ze kent: ook de toenmalige personages Christinha en Anthony keren terug in het nieuwe verhaal. Een van de mooiste songs is If Tomorrow Starts Without Me, nochtans verpletterend somber, maar met breekbare stem dansend op zalige cello’s en strijkers.
Wanhoop in de liefde, verlies, pijn en vaak een diepe duisternis groeien met Iechyd Da uit tot een meesterlijk album, gegoten in supergevoelige, intieme liedjes, middenin een betoverend opstijgend klankenpalet. Een golf van tederheid en vreugdevolle weelde weze dit als groot soulaas voor wie er nood aan heeft. Een majestueuze overwinning op zijn persoonlijke black dogs is het al. Een muzikale triomf bovendien waar Ryder-Jones zegevierend zijn hele grote producerstalent kon in neerleggen.
Iechyd Da. Een buitengewone luisterervaring om niet te laten voorbijgaan. Hier is de eerste grote singer-songwriterplaat van 2024. Gezondheid en welterusten!
