Het Duitse trio Velcros staat te popelen om door te breken. Ze doen het zelfs in ons bakje fysieke cd’s die liggen te wachten en te zuchten tot het hun beurt is. Ze zitten netjes op releasedatum. Onze geest is rustiger met wat orde.
Velcros hebben daar echter geen boodschap aan. Hun cd ook niet trouwens want op de een of andere manier slaagt het schijfje er steevast in om voor te kruipen om zo snel mogelijk zijn rondjes te mogen draaien zodat we er enige tijd aan kunnen verspillen en dan wat woorden aan kunnen wijden.
Fabian Bremer (AUA, Radare), Nicolai Hildebrandt (ex-Okta Logue, Rollergirls) en Manuel Markstein (Wayste) brachten als Velcros zowat een half jaar geleden al een ep met vijf nummers uit, getiteld Split Takes.
Tijd voor een langspeler met elf gitaarliedjes die in onze oren behoorlijk Brits klinken. Alternatieve gitaarpop, een beetje The Strokes misschien. Zelf zouden ze liever hebben dat we hen vergelijken met The Wipers of Guided By Voices maar dat horen we zelf niet echt in de muziek door klinken.
Wij horen eerder een band die niet mis zou staan op Pukkelpop tussen een hoop andere jonge bandjes die behoorlijk inwisselbare liedjes over zwijmelende tieners en andersoortige pubers strooien.
Catchy, dansbaar en oorwurpjes voor het jonge grut, het moet en mag kunnen. Opener Starting Now verwijst ietwat naar Tom Petty en dat is toch wel vreemd voor een band die hip wil overkomen. Niet erg, dat compenseren met de hoes van het album, die er zowel DIY als geïnspireerd uit ziet. Meer dan de deuntjes zelf, dat zeker, want ze klinken alle elf nogal eender.
Een eendagsvlieg, die na de zomer vergeten zal zijn, dat zijn Velcros in een notendop.
