De Française Alice George Perez woont al negen jaar in Brussel maar met residenties als Tokio, Wellington en Edinburgh op haar naam mag je haar gerust een globetrotter noemen. De een houdt er wat ansichtkaarten aan over, maar Alice George Perez absorbeerde al deze werelden in haar eigen unieke klank. Ze doet dat al jaren maar het is vooral onder de impuls van Nicolas Rombouts, met wie ze ook samen op het podium staat, dat ze ermee naar buiten treedt.
A Song With The Title Of Lunch Bells is haar debuut, uitgebracht op het label van Rombouts en hoewel folk de gemeenschappelijke factor is, is het tegelijkertijd ook zoveel meer dan dat. Folk impliceert immers een treurwilg op akoestische gitaar, gelukkig is haar eerste plaat vooral een tsunami van verschillende stijlen en stemmingen. Soms met wat soundscapes die zo uit de Berlijn-trilogie van David Bowie ontsnapt zijn, dan weer met eenvoudige field recordings zoals een kabbelend beekje.
Soms gewoon speels door wat fingerpicking, maar Alice George Perez toont evengoed haar donkere zijde net als haar adoratie voor oude goden als Joni Mitchell en Leonard Cohen of nieuwe heldinnen zoals Aldous Harding. Hoewel de plaat een zeer rijk geluid heeft, zoekt Alice George Perez de schoonheid vooral in het eenvoudige of het minimale. Allemaal meer dan genoeg om de luisteraar betoverd achter te laten. Eenvoud met een positieve hoek af.
